خلاصه ماشینی:
"«یکی از جنبههای بسیار مهم در وظیفهی بزرگ و خطیر امر به معروف و نهی از منکر و دعوت زبانی و عملی به خیر این است که محیط اجتماعی را برای پرورش استعدادها و آمادگی خیر در تودهها آماده میکند.
و توصیه میکند که برای جلوگیری از این آسیب،مسئولیت خطیر یک عالم دینی که در راه تزکیه و تعلیم مردم میکوشد،آن است که ابتدا خود را تزکیه کند و در مسیر تقوا بکوشد[بهشتی، 1383:312].
شهید بهشتی در آثار خود،بر این نکته تأکید میکند که هرچند زبان و دعوت زبانی در تاریخ اسلام اهمیت دارد،ولی نسبت به روشهای دیگر از جایگاه کمتری برخوردار بوده است:«چرا نمیخواهیم لمس کنیم که دعوت بر خیر در اسلام،ده درصد هم به زبان نبوده است»[بهشتی،1380:38].
شهید بهشتی،پردههای دیگری از آسیبها در روش الگوپردازی را ترسیم میکند: پردهی اول:به عقیدهی ایشان برخی از افراد،در روش الگویی به جای تأکید بر الگوگیری از آنها،بر کرامات،معجزات و امور خارق العادهای که از آنان سرزده است تکیه میکنند و مخاطبان خود را از این طریق دعوت مینمایند.
3. بیتوجهی به نقش آزادی و آگاهی شهید بهشتی،آگاهی و آزادی را دو اصل اساسی در جریان تعلیم و تربیت معرفی میکند[بهشتی،1381 ب:62]و معتقد است، باید تمام جریانها و دستگاههای تربیتی با جاذبههای معنوی و مادی، انسانها را به سوی خود جلب کنند،به شرط آنکه اینجاذبهها با دو عنصر آزادی و آگاهی همراه باشند:«جریانهای سازنده باید طوری باشد که انسانها را در خودش فروبرد،اما نه یک فروبردنی که خود آگاهی و انتخاب آزاد را از آنها سلب بکند و به شکل یک جبر اجتماعی دربیاید..."