چکیده:
فناوری اطلاعات،همانگونه که بسیاری از محورهای زندگی را متحول کرده،آموزش عالی را نیز با تغییرات شگرفی روبرو نموده است.مؤسسات آموزش عالی در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه،برنامههای چندرسانهای اثربخش و پیچیدهای را ارائه میکنند.دانشگاه مجازی به صورت پدیدهای درآمده که دسترسی به آموزش عالی را افزایش میدهد.این پدیده تا حدودی راه خود را به دنیای دانشگاه باز کرده است.تأثیر فناوری اطلاعات بر آموزش و یادگیری عمیقتر و شگرفتر از آن بوده است که افراد در آموزش عالی تصور کنند.دانشگاههای ایران نباید این تحولات را نادیده بگیرند. در این مقاله تأثیر فناوریهای ایجاد شده شامل اینترنت و شبکهء جهانگستر،بر آموزش عالی،و همچنین ظهور و افول برخی از دانشگاههای مجازی،تأثیرات احتمالی فناوری اطلاعات برآموزش و یادگیری و تأثیر فناوری اطلاعات بر تعاملات جامعهء دانشگاهی به بحث گذاشته میشود.در این نوشتار،پیشنهاد شده است چنانچه اعضای هیأت علمی و دانشجویان دانشگاهها بخواهندن به منظور تدوین مطالب و درس نامهها،با هدف اثربخش کردن آموزش عالی،از این فناوریها بهره ببرند،باید خواستار سرمایهگذاری عظیمی در فناوری اطلاعات شوند.این سرمایهگذاری موجب غنای آموزش عالی و بهبود دانشپژوهی در جامعه دانشگاهی میشود و در نهایت، موجب ارتقای کیفیت دانشگاههای ایران میگردد.رویکرد دانشگاه مجازی برای افزایش دسترسی و بالا بردن کیفیت آموزش عالی،سیاستی مقطعی است و پیش از اجرای آن باید مطالعات و تأملات فراوانی صورت گیرد.در این مقاله برخی پیشنهادها به منظور تدوین و طراحی زیربناهای فناوری مناسب اطلاعات ارائه شده است.
خلاصه ماشینی:
"در این نوشتار،پیشنهاد شده است چنانچه اعضای هیأت علمی و دانشجویان دانشگاهها بخواهندن به منظور تدوین مطالب و درس نامهها،با هدف اثربخش کردن آموزش عالی،از این فناوریها بهره ببرند،باید خواستار سرمایهگذاری عظیمی در فناوری اطلاعات شوند.
لیکن این تلاشها بیهوده است و مراکز آموزش عالی در وضعیتی قرار گرفتهاند که راهی جز استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات شبکه اینترنت در پیشرو ندارند،زیرا اینترنت،شیوههای آموزش و یادگیری را در سراسر جهان تغییر داده و خدماتی را بهطور شبانهروزی و در تمامی ایام هفته،در نهایت سرعت، ارائه میدهد.
دانشگاه براون (Brown University) ،مدرسهء عالی ویلیامز (Williams College) و دانشگاه کورنل (Cornell University) : دو مؤسسه اول،مسأله دانشگاه مجازی و ارائه دروس از طریق انیترنت را در سال 2000 مورد بررسی عمیق قرار دادند و دریافتند که برای تأمین مخارج این برنامه،حتی با مدیریتی اثربخش،به ثبتن نام دوتاسه هزار دانشجو نیاز است.
اما اینک، در سال مجاری،استیون جونز[6]در تحقیقات جامع خود از دانشجویان مدارس عالی و دانشگاههای ایالات متحده به این نتیجه رسیده است که دانشجویان اینترنت و دروس مجازی را نه به عنوان جایگزینی برای کلاسهای سنتی،بلکه به منزلهء ابزاری کمکآموزشی تلقی میکنند.
مراکز آموزش عالی در وضعیتی قرار گرفتهاند که راهی جز استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات شبکه اینترنت در پیشرو ندارند،زیرا اینترنت، شیوههای آموزش و یادگیر یرا در سراسر جهان تغییر داده و خدماتی را بهطور شبانهروزی و در تمامی،ایام هفته،در نهایت سرعت ارائه میدهد.
مراکز آموزش عالی معتبر جهان که از پشتوانه مالی مناسبی نیز برخوردارند،هماکنون در آغاز مسیر حرکت به سوی استفاده از اشکال مختلف فناوری اطلاعات هستند و لذا هنوز نتوانستهاند چگونگی تأثیر آن را بر اجرای رسالت دانشگاه دنقیقا تعریف کنند."