خلاصه ماشینی:
"این در حالی است که هنوز هم تجربهگری برای خلق مدلهای تازه روایت در عرصه هنرهای نمایشی ادامه دارد،به طوری که فناوری و جهانی شدن هنرمندان این عرصه را بیش از گذشته وادار میسازد مدلها و الگوهای تازهای از روایت و شیوههای اجرایی را کشف و در معرض تماشا قرار دهند.
(نک،گلدبرگ،26)در این شیوه اجرایی دیگر نمیتوان به نمایشنامه به عنوان تمامیت یک اجرای نمایشی نگاه کرد و تمام ساختمان اثر را بر مبنای جزئیات آن شکل داد؛بدین ترتیب نمایشنامه تنها به عنوان یک ایده اولیه مطرح میشود و عناصر شکلی همچون نور،رنگ،فرم،بافت،لباس،ماسک،گریم و حتی نوع صحنه و چیدمان تماشاگر جای تمام مؤلفههای روایی متن را میگیرد.
از دیگر تحولاتی که توسط فوتوریستها در حوزه روایت به وجود آمد،میتوان به تجربه همزمانی در تئاتر اشاره کرد؛روشی که در سالهای بعد توسط بسیاری از کارگردانان تئاتر استفاده شد و به آنچه هنرهای نمایشی را به سمت گریز از قواعد معمول روایت کشاند و بر جنبههای شکلی اثرب بیش از محتوا و موضوع تأکید کرد،پدیدههای مختلفی است که بدون شک ریشه آنها را باید در انگارههای مدرنیسم و ابزار آن جست و جو کرد.
بدین ترتیب امکانی برای تضاربآرا میان سایر هنرمندان به وجود میآورد و به عنوان شیوهای ترکیبی وارد عمل میشود،بدیهی است همکاری سایر هنرمندان از حوزههایی دیگر میتواند بر غنای روایت و شیوههای گوناگون آن بیفزاید و تئاتر استریپ را در مسیر تحولات زور افزون قرار دهد."