تاریخ فرهنگی، رابطه فلسفه و تاریخ مقاله

"می‌توان امیدوار بود که این رویکرد،منازعات کاذب بر سر تفکیک میان عینیتساختارها(که به عنوان عرصه مناسب برای مطمئن‌ترین تاریخ به شمار می‌روند،یعنیتاریخی که از حجم انبوهی از اطلاعات اسنادی برای بازسازی جوامع استفاده می‌کند)وذهنیت بازنماییها را(در اینجا منظور موضوعات اصلی نوعی تاریخ که خود را وقفتوهمات گفتمان کرده و از واقعیت بسیار دور شده است)به هم نزدیک سازد. با اعمال این نگرش به عرصهنظریه و تاریخ قرائت،می‌توان عدم کفایت و ناکارآیی رویکردهایی را دید که قرائت را بهمثابه رابطه‌ای شفاف بین«متن»(به مثابه نوعی انتزاع و تقلیل یافته به محتوای معنایی آن،که گویی خارج از موضوعات نوشته شده‌ای وجود دارد که برای رمزگشایی آن را عرضهمی‌کنند)و«خواننده»(این نیز نوعی انتزاع،که گویی کاربستهایی که خواننده از طریق آنهامتن را در اختیار می‌گیرد،به لحاظ تاریخی و اجتماعی کاربستهای نامتغیر و ثابتی هستند)تلقی می‌کنند. 32مسئله‌ای که امروزه پیش روی تاریخقرار دارد ناظر به جابه‌جایی و حرکت از«اعتبار بخشیدن به گفتمان تاریخی براساسکارها و اعمال زیربنایی آن(که به هیچ‌وجه ارادی نیستند)به سمت نوع دیگری از اعتباربخشیدن است که به ما این امکان را می‌دهد تا روابطی را ممکن،محتمل،یا باورپذیربدانیم که مورخان وجود آنها را در بین علائم و آثار مستند و پدیده‌هایی که علائم مذکورنشانه‌ای از آنها به شمار می‌روند،-یا به نعبیر دیگر بین بازنمودهایی که ما امروزهمی‌توانیم ابداع نماییم و کاربستهای گذشته که آنها تعیین می‌کنند-قطعی و مسلممی‌دانند."