چکیده:
امروزه اقتصاددانان دریافتهاند که آهنگ رشد اقتصادی به میزان انباشت سرمایه به
طور عام و سرمایه انسانی به طور خاص بستگی دارد.بدین ترتیب تمام کشورها برای تسریع
آهنگ رشد خود به دنبال توسعه منابع سرمایهای هستند.لیکن نکته قابل توجه این است که
هر قدر سهم سرمایه انسانی در موجودی سرمایه این کشورها بیشتر باشد، زمینه استفاده
بهینه از سایر منابع سهلتر و سریعتر خواهد بود.هدف اساسی در این تحقیق، روشن ساختن ارتباط تنگاتنگی است که بین موجودی سرمایه
انسانی و رشد اقتصادی وجود دارد.به این منظور ابتدا به تأثیر سرمایه انسانی بر رشد
اقتصادی فرد
میپردازیم و خواهیم دید که چگونه سرمایهگذاری در آموزش افراد منتهی به افزایش
توانائیها و قدرت تولید آنان گشته و به ارتقاء سطح درآمد آنها میانجامد.سپس اثر
انباشت سرمایه انسانی بر رشد اقتصاد ملی مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.در واقع
سرمایه انسانی در اقتصاد کلان به دو صورت تأثیر میگذارد ابتدا بهرهوری عوامل
تولید را افزایش میدهد و بازده نزولی این عوامل را به تعویق میاندازد و سپس با
ایجاد نوآوریهای فنی، زمینههای به کارگیری تکنولوژیهای جدید را افزایش و
هزینههای نسبی تولید را کاهش میدهد.نتایج این تحقیق نشان میدهد که سرمایهگذاری بیشتر در آموزش موجب توسعه ذخائر
سرمایه انسانی گشته، بر توانائیها و قدرت تولید آحاد مردم میافزاید و شرایط
ارتقاء رشد اقتصادی را فراهم میآورد.
خلاصه ماشینی:
"به این منظور ابتدا به تأثیر سرمایه انسانی بر رشد اقتصادی فرد (*)-دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان میپردازیم و خواهیم دید که چگونه سرمایهگذاری در آموزش افراد منتهی به افزایش توانائیها و قدرت تولید آنان گشته و به ارتقاء سطح درآمد آنها میانجامد.
نتایج این تحقیق نشان میدهد که سرمایهگذاری بیشتر در آموزش موجب توسعه ذخائر سرمایه انسانی گشته، بر توانائیها و قدرت تولید آحاد مردم میافزاید و شرایط ارتقاء رشد اقتصادی را فراهم میآورد.
زیرا از یک سو، رشد مشاهده شده در آمارهای سری زمانی، با اندازهگیریهای متداول عامل کار و سرمایه به کار رفته در تولید، در ایالات متحده آمریکا و سایر کشورهای پیشرفته، به مراتب کمتر از رشد واقعی اقتصاد ملی بوده است; و از دیگر سوی، دادههایی که در مورد توزیع درآمد شخصی انتشار یافته، همه بیانکننده اختلاف زیاد در درآمد نیروی کار است(که جدا از تفاوتهای تبعی حاصل از بازده عامل کار و عامل سرمایه)عمدتا به نابرابری در درآمدهای شخصی مربوط میشود.
4-سرمایهگذاری در سرمایه انسانی در طی زمان کاهش مییابد، زیرا از یک سو با کوتاهتر شدن دوره بهرهبرداری از تحصیلات-سالهای باقیمانده از عمرکاری- درآمدهای ناشی از آموزش کاهش مییابد و از دیگر سو، هزینه فرصتهای از دست رفته زمان، که یکی از نهادههای مهم در سرمایهگذاریهای آموزشی است، با مرور زمان و در طی زندگی کاری افزایش مییابد.
اگرچه تحرک بینالمللی نیروی کار قابل اغماض نیست، و این تحرک تفاوت در دستمزدها برای سرمایه انسانی مشابه در کشورهای گوناگون را کاهش میدهد، لیکن سطح دستمزدها در یک کشور بدان علت متفاوت است که حجم سرمایه انسانی و غیرانسانی مورد استفاده آنها در فرآیند تولید مختلف میباشد."