چکیده:
محور اصلی بحث در این مقاله بررسی و تحقیق در مورد کسانی است که در آغاز از بزرگان شیعی محسوب میشدند اما در آن برهه از زمان که شیعیان جهان بویژه شیعیان بغداد و عراق تحت ستم حکومت عباسیان قرار داشتند و بطور محرمانه و زیر پوششی از تمهیدات، رهنمودهای اماممهدی(عج)را بوسیله چهار تن از نواب خاص ایشان دریافت و به کار میبستند، بنا به دلایلی که در مقاله به آنها پرداختهاست، مدعی نیابت و سفارت دروغین میشوند.این گروه:ابو محمد شریعی، احمد بن هلال کرخی، محمد بن علی بن بلال،
محمد بن احمد بن عثمان، ابو جعفر محمد بن علی شلمغانی، حلاج و محمد مظفر معروف به ابودلف، گرچه از لحاظ علوم دینی و عقلی از نخبگان بودند و پیش از ادعای سفارت مورد اعتماد شیعیان محسوب میشدند اما به دلایل:آنان با ادعای دروغین وکالت، جامعه شیعی را که در آن دوران اختناق با مشکلات عدیدهای دست بگریبان بود، دچار مشکل جدیدی با رنگ و بوی شیعی و خودی نمودند که در این مقاله هرچند به اختصار به آن پرداختهمیشود.
خلاصه ماشینی:
"این گروه:ابو محمد شریعی، احمد بن هلال کرخی، محمد بن علی بن بلال، محمد بن احمد بن عثمان، ابو جعفر محمد بن علی شلمغانی، حلاج و محمد مظفر معروف به ابودلف، گرچه از لحاظ علوم دینی و عقلی از نخبگان بودند و پیش از ادعای سفارت مورد اعتماد شیعیان محسوب میشدند اما به دلایل: 1-جو نامساعد سیاسی بغداد (*)-عضو هیأت علمی گروه تاریخ دانشگاه شیراز 2-خفازیستی امام مهدی(عج) 3-پنهانکاری نواب خاص و راستین از ترس عمال بنی عباس 4-طمع در مالاندوزی و موقعیت اجتماعی و غیره به انحراف کشیدهشدند.
بحث: در این بخش حتیالمقدور براساس اولیت زمانی به تفصیل، تشریح و تفسیر عمل کرد سفرای دروغین و نیز چگونگی مقابله سفرای راستین براساس توقیعات اماممهدی(عج)با توطئه آنان میپردازیم: 1-ابو محمد شریعی: وی که ظاهرا نامش«حسن»بودهاست، اولین کسی است که در زمان سفیر دوم ادعای سفارت نمود شریعی از جمله اصحاب امام هادی(ع)و امام حسن عسکری(ع) بهشمار میرفتهاست.
شیخ طوسی در الفهرست مینویسد:«بیشتر کتب احادیث شیعه بوسیله او روایت شدهاست»{O10O} او نیز مدعیان وکالت بود و سفارت محمد بن عثمان را قبول نداشت و گفتهبود:«من چیزی از امام درباره وی نشنیدام، اما درباره پدرش، عثمان شنیدهام اگر درباره او نیز یقین داشتم، اطاعت میکردم، گفتند غیر از تو کسان دیگری شنیدهاند، گفت:انتم و ماسمعتم»{O11O} سرانجام درباره احمد بن هلال نیز توقیع لعن صادر شد و حسین بن روح نایب سوم آن را اعلام کرد."