چکیده:
نا امنی به عنوان یکی از شاخصههای مهم موانع توسعه در ایران است.این شاخصهها
به ویژه رد دو دهه اول قرن بیستم که کشور دچار بحرانهای مختلف میشود، نمودی
آشکارتر دارد.مشروطیت، کودتا و جنگ جهانی اول از جمله بحرانهای مسجلی هستند که روال
حیات اجتماعی ایران را تحت تأثیر قرار دادند.انعکاس چنین شرایطی در زندگی
اقتصادی-اجتماعی چیزی جز ناامنی نبود، اما نمودهای متفاوتی دارد که در این مقاله به
نوع راهزنی آن میپردازیم. راهزنی در واقع حیطه وسیعی در جغرافیای سیاسی ایران دارد
که برای معین کردن تحقیق تنها به جادههای ایالت اصفهان پرداخته شده است.همچنین به
دلیل رشد روزافزون آمدوشد اتباع بیگانه در این زمان میزان خسارتها و درگیریهای
آنها با راهزنان مورد بررسی و تحلیل قرار میگیرد.(1)
خلاصه ماشینی:
"به طور عمده این نوشته تحت تأثیر سه گروه منبع و سند است:اول اسناد کاگزاریهای وزارت امور خارجه است، به ویژه زمانی که یک طرف مسأله-مال باختگان-از اتباع خارجی بودند، ناگزیر دعاوی آنان به محاکم کراگزاریها ارجاع میشد.
سرقت و حجم آن بیانگر سطح ناامنی اجتماعی است که در سراسر دوره قاجار وجود داشته، اما در طلیعه قرن بیستم به حرکتهای اجتماعی متواتر نظیر مشروطیت و پیامدهای آن و جنگ جهانی اول به نحو چشمگیرتری خودنمایی میکند تا جایی که منجر به طرح دو نظریه قابل تأمل گردیده است:اول اینکه ناامنی در این سطح و به طور طولانی همه لایههای اجتماعی را تحت تأثیر قرار داده و درونی شده است.
(8) افزون بر این، در همین زمینه در مجموعه اسناد دعاوی و جدولهای تنظیم یافته از سوی کارگزار برای تعداد زیادی از پروندهها در قسمت توضیحات ذکر شده که این «سرقتها که راجع به چندین سال قبل است به هر یک از حکام اظهار میشود میگویند چون متعلق به سابق است و سارق آنها غیر معلوم، ممکن نیست نه عین آنها را مسترد نمود و نه غرامت گرفت و هم نظر به اینکه حکام سلف دفتری نداشته، لذا شرح اقدامات از این بابتها ثبت و ضبط نمیباشد.
4-لقب«نایب»برای حسین کاشی از همین القاب است 5-گزارشهای سالانه کنسولهای شهرهای مختلف ایران مذکور در 248 OF تحت عنوان smialC برای هر سال محاسبه گردیده، همچنین در برخی موارد ترجمه آنها که به کارگزاریها ارسال گردیده در پوشه دعاوی اسناد قدیمه وزارت امور خارجه موجود میباشد."