چکیده:
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و استقرار نظام جمهوری اسلامی،رویکرد سکولار به ادارهء جامعه، جای خود را به نظامی برآمده از آموزههای فقه سیاسی شیعه داد و نهادهای مختلف جامعه،از جمله نهاد رسانه،متأثر از این تغییر رویکرد شدند و زمینه برای حضور دین در رسانههای نوین در ایران فراهم شد.یکی از مسائل مهمی که از ابتدای انقلاب اسلامی و در طول بیش از سه دهه حیات آن،حوزهء پژوهشهای رسانهای با آن مواجهاند،فقدان نظریه بومی است.
روششناسی سکولار غربی که مبنای نظریهپردازی و نظریه آزمایی در حوزهء علوم ارتباطات است،به واسطه بیتوجهی به معرفت دینی و منبع لا یزال وحی در جامعهء ایران،که دین یک فرانهاد معتبر است،کارایی ندارد.همچنین نظریههای موجود در حوزهء علوم ارتباطات در ایران که نتیجه توصیف و تبیین پدیدهها در شرایط جوامع غربی است،نمیتوانند راهحلی مناسب برای مسائل موجود در حوزهء ارتباطات ایران ارائه کنند.
ازاینرو،به رسمیت شناختن معرفت دینی و رویکرد همگرایانه مبتنی بر جهانبینی اسلامی به فرایند ارتباط،با توجه به ظرفیتهای ارتباطی اسلام این امکان را فراهم میکند که در نظریههای علم الاجتماعی، هنجاری،کاربردی و متعارف در علوم ارتباطات که همگی متأثر از زمینهء فلسفی و روششناختی،سکولار هستند تجدیدنظر شود و نظریههای بومی مبنای تحلیل مسائل رسانهای در ایران شود.
خلاصه ماشینی:
"آسیبشناسی پژوهشهای حوزهء رسانه در سه دهه پس از انقلاب اسلامی نوشتهء سید سجاد مدنی مبارکه*چکیده پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و استقرار نظام جمهوری اسلامی،رویکرد سکولار به ادارهء جامعه، جای خود را به نظامی برآمده از آموزههای فقه سیاسی شیعه داد و نهادهای مختلف جامعه،از جمله نهاد رسانه،متأثر از این تغییر رویکرد شدند و زمینه برای حضور دین در رسانههای نوین در ایران فراهم شد.
ازاینرو،به رسمیت شناختن معرفت دینی و رویکرد همگرایانه مبتنی بر جهانبینی اسلامی به فرایند ارتباط،با توجه به ظرفیتهای ارتباطی اسلام این امکان را فراهم میکند که در نظریههای علم الاجتماعی، هنجاری،کاربردی و متعارف در علوم ارتباطات که همگی متأثر از زمینهء فلسفی و روششناختی،سکولار هستند تجدیدنظر شود و نظریههای بومی مبنای تحلیل مسائل رسانهای در ایران شود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و استقرار نظام جمهوری اسلامی،رویکرد سکولار به ادارهء جامعه جای خود را به نظامی برآمده از آموزههای فقه سیاسی شیعه داد و نهادهای مختلف جامعه-از جمله نهاد رسانه-متأثر از این تغییر رویکرد شدند،و با این دیدگاه که رسانهها به عنوان ابزار فی حد ذاته از نظر اسلام مشروع است و میتوان در تبلیغ دین از آنها استفاده کرد(مطهری،1384:337)زمینهء حضور دین در رسانههای نوین در ایران فراهم شد.
و رویکرد همگرایانه مبتنی بر جهانبینی اسلامی به فرایند ارتباط،با توجه به ظرفیتهای ارتباطی اسلام این امکان را فراهم میکند که در نظریههای علم الاجتماعی،هنجاری، کاربردی و متعارف در علوم ارتباطات که همگی متأثر از زمینهء فلسفی و روششناختی، سکولار هستند تجدیدنظر شود و نظریههای بومی مبنای تحلیل مسائل رسانهای در ایران شود."