خلاصه ماشینی:
"نظریاتی همچون مدیریت کیفیت جامع(TQM)که به صورت موفقیتآمیز در مؤسسات صنعتی و تجاری به کار گرفته شده است، به عنوان یکی از راهحلها برای شرایط جدید آموزش عالی مطرح میشوند.
دمینگ(Deming)، در راستای این اصل، حلقه PDCA را به صورت زیر معرفی کرده است که میتواند در برنامههای بهبود کیفیت مورد استفاده قرار گیرد: شکل 1-حلقه بهسازی مستمر دمینگ در آموزش عالی نیز لزوم توجه به این اصل بدیهی به نظر میرسد.
با مطالعات مقالات عمومی TQM و مخصوصا منابع مربوط به عوامل بحرانی موفقیت(critical succedd factors)آن(به عنوان مثال، منابع 20-24)، ده جنبه اصلی TQM به شرح زیر تعیین گردید: 1-تعهد مدیریت ارشد، 2-برنامهریزی راهبردی(استراتژیک)، 3-سازماندهی برای کیفیت، 4-مشارکت کارکنان و کار گروهی(تیمی)، 5-آموزش برای کیفیت، 6-مدیریت طراحی، 7-مدیریت فرایند، 8-مدیریت کیفیت تأمین کنندگان، 9-اطلاعات و تحلیل آن، 10-تأکید بر مشتری و رضایت آن.
بررسی اجمالی مقالات منتشره نشان میدهد که هنوز هیچ مؤسسهای مدیریت کیفیت جامع را به صورت برنامهای فراگیر اجرا نکرده است و موارد اجرا شده عمدتا شامل استفاده از بعضی روشهای TQM در آموزش عالی ایران- از آن جهت که ممکن است در نحوه مدیریت دانشگاهها تأثیر مثبتی بگذارد-اهمیت مییابد.
مشکلات مالی و فشار بازار-که گریبانگیر بسیاری از مؤسسات آموزش عالی است-را میتوان محرک اصلی جهت این تغییر محسوب کرد، چرا که این چالشها راهی جز افزایش کیفیت همواره با کاهش هزینهها-که یکی از اهداف اولیه TQM است-باقی نمیگذارد.
دلیل این امر آن است که اولا اجرای TQM تاکنون عمدتا روی بخشهای اداری دانشگاهها متمرکز شده است و ثانیا جنبههایی مانند تعهد مدیریت ارشد، سازماندهی برای کیفیت، برنامهریزی راهبردی، و آموزش ماهیتا کلی هستند و به نوع سازمان بستگی ندارد."