خلاصه ماشینی:
مثلا اگر سرگذشتها را بر حسب نام کسانی که شرح زندگیشان در کتاب آمده است طبقهبندی کنیم به آسانی درمییابیم که Adams در اول و Washington در آخر و Jefferson در وسط قرار میگیرد.
از تلفیق نشانهء مؤلف با شمارهء طبقهبندی،شمارهء مشخص یک کتاب بدست (1)-در مورد کتابهایی که نویسنده ندارند(کتابهای گمنام،نشریات ادواری،نشریات دولتی و جز آن)ترتیب الفبایی،بنابر قواعد فهرست فرهنگی کارتر،بر حسب سرعنوانی خواهد بود که برای برگهء فهرستنویسی انتخاب شده است.
در مورد سرگذشتها،اگر از جدول طبقهبندی دیویی استفاده میشود نام شخصی که شرححالش در کتاب آمده است باید مورد استفاده قرار گیرد نه نام نویسنده اگر از Expansive Classification (طبقهبندی مبسوط کاتر)-استفاده میشود، نام شخص مورد بحث خود جزیی از شمارهء طبقهبندی قرار میگیرد.
امتیاز به کار بردن نشانهء مؤلف به همراهی شمارهء طبقهبندی این است که: 1-یک شمارهء مشخص برای هر کتاب به دست میدهد.
اما به جای این حروف علایم خاصی به کار برده میشود تا شمارهء طبقهبندی را از نشانهء مؤلف-و-کتاب متمایز گرداند.
8-برای تمایز بین کتابهای همموضوع که همه اثر یک نویسنده باشد کافی است نشانهء هر اثر را که عبارت از حرف یا حروف اول کلمه مهم عنوان است،بعد از شمارهء نویسنده قرار دهیم.
11-علایم خاص برای ترجمهها به منظور استفاده در کتابخانههای بزرگ یا در مجموعههای اختصاصی کتابخانههای کوچک،عبارت است از حرف اول زبان،با حروف بزرگ که بعد از یک نقطه به نشانه نویسنده اضافه میشود.
E \ Faust,in English \ Goethe's 12-هرگاه از یک اثر چند ترجمه در دست باشد آنها را با اضافه کردن اول نام مترجم (با حروف کوچک)بر نشانهء زبان،از هم متمایز میکنیم.