خلاصه ماشینی:
"هم اکنون در محوطهء باغی که مقبرهء امین الدین جبرئیل پدر شیخ صفی الدین و بقعهء متبرکهء امامزاده حمزه در آن واقع است،دو بقعهء آجری دیگر نیز در شرق و غرب سمت شمالی مقبره موجود است که بموجب نوشتهء سنگهای روی آنها یکی متعلق به عوض الخواص بن فیروشاه زرین کلاه و دیگری از آن احمد الاعرابی است که در سلسلهء نسب شیخ صفی الدین اجداد چهارم و چهاردهم وی میباشند.
کسانیکه در تاریخ عرفان مطالعاتی ندارند چنین میپندارند که عرفان و تصوف بوسیلهء شیخ صفی الدین در اردبیل پیدا شده و این شخصیت عرفانی بوده است که آن شهر را«دار الارشاد»قرار داده است.
ولی این تصور با واقع تفاوت دارد زیرا اردبیل، از زمانیکه تاریخ آن معلوم نیست،مرز طریقت بوده و پدر و خود شیخ صفی الدین هم براثر محیط عرفانی زادگاه خویش ارشاد و هدایت یافتهاند.
او که از سرهای بیگناهان منارهها میساخت و از قهر و استیلای خود بر بلاد و شهرها غرور زاید الوصفی احساس مینمود هنگامیکه در سال 608 هجری اوایلدرم بایزید،فرمانروای عثمانی را شکست داد با کبر و نخوت تمام بپایتخت خود مراجعت میکرد چند روزی بقصد استراحت در اردبیل توقف نمود و در دیدار اولی که با خواجه علی سیاهپوش یافت بکلی مغلوب معنویت او گشت و برای رضای خاطر وی همهء اسیران ترک را،که در بازار جنگی آنروز بزرگترین متاع و غنیمت بشمار میآمد،آزاد کرد و حتی املاکی را،از مال خود،در ایران و ماوراء النهر وفق بقعهء شیخ صفی الدین نمود."