چکیده:
سنگ بنای تشیع، امامت وحجیّت قول و فعل امام است.حجیّتی که از علم تام ومنبعث از یقین و برگرفته از سخنان نبّی و کتاب علی(ع) و استنباط از کتاب و سنت و الهامات الهی است.شیعیان در بالاترین سطح تفسیر خود از مقام پیامبر(ص) او را در مقام شارع و خاتم النبیین مینشانند و امامان شیعه را مفسّران، بلکه راسخان در علم و صاحبان تاویل میدانند،نه شارعان و صاحبان شریعتی ناسخ شریعت خاتم النبیین و نه بر اساس آنچه روشنفکران غربی و دینی از آن استنباط کرده اند. کارکرد امام در مقام صاحب تاویل و تفسیری در باطن شریعت و حفظ و صیانت از دین پیامبر(ص) است که البته با مقام پیامبر(ص) به عنوان شارع فرق دارد.آنان حافظان و مستحفظان شریعتند؛پس باید عالم به همه آنچه که بر پیامبر نازل شده،باشند؛چنانچه امام صادق(ص) میفرماید:«علم به میراث میرسد و عالمی از دنیا نمیرود مگر آنکه کسی بعد از او میماند که علم او را میداند»
خلاصه ماشینی:
"8 ـ بر اساس آیه ٔ 124 سوره ٔ بقره و درخواست ابراهیم و اجابت دعای او توسط خداوند و قرار ندادن عهدش بر ظالمین میتوان گفت که در میان اهل بیت پیامبر(ص)،فقط علی(ع) مستحق این درجه است چرا که مصداق قرآنی«ظلم» شامل شرک به خدا (لقمان/13)، ظلم به دیگری (شوری/42) و ظلم به خود (فاطر/32) می باشد و علی(ع) اولین ایمان آورنده به اسلام است که هرگز برای خداوند شریک قرار نداده است و بت نپرستیده است ولی دیگر مدعیان خلافت و امامت سابقه ی کفر و شرک دارند،پس ظالمند.
این نوع روایات،که هر امامی آن را از امام پیشین… تا برسد به رسول خدا(ص) نقل کرده است در احادیث شیعه فراوان است،و اگر این گونه احادیث اهل بیت(ع) که سندا،متصل و منتهی به رسول خدا(ص) میباشد یکجا جمع شود مسند بزرگی را تشکیل میدهد که خود میتواند گنجینه عظیمی برای محدثان و فقیهان مسلمان باشد زیرا روایاتی با چنین سند استوار،در جهان حدیث نظیر ندارد.
جواب همان معنای بلوغ عقل بشری است که در دوره ختم نبوت انسان یا انسانهایی پیدا شدند که بتوانند کل محتوای وحی را از پیامبر (نه هر بار از طریق فرشتگان) با عقل خود دریافت کنند و برای انطباق هرحادثه جدید بر برنامه کلی نیازمند وحی جدید نباشند و اینها همان امامان هستند.
3. وجود امام نه تنها منافی ختم نبوت نیست بلکه لازمه آن است و شاید علت اصرار پیامبر اکرم(ص) در حدیث معروف ثقلین که:قرآن و امامت دو ثقل جدایی ناپذیرند، این باشد که فهم این برنامه نیازمند معلمانی است که این برنامه را به نحو کاملا صحیح (= با عصمت) فهم کرده و به ما آموزش دهند و البته بعد از آموزش آنها، ما هم توان فهم برنامه را پیدا می کنیم."