خلاصه ماشینی:
روش هزینهیابی متغیر، که گاه«هزینهیابی مستقیم» 8 نیز نامیده میشود، بر این فلسفه استوار است که به منظور تعیین بهای تمام شده محصول، باید به جای در نظر گرفتن ماهیت هزینهها(تولیدی یا غیرتولیدی)به رفتار آنها(ثابت یا متغیر)توجه نمود.
در حالیکه اگر هزینهیابی جذبی در سیستم اعداد استاندارد به کار رود در این صورت، نه تنها برای هزینههای متغیر تولید بلکه بای هزینههای سربار ثابت کارخانه نیز باید استاندارد در نظر گرفته شود.
به دلیل آنکه در روش هزینهیابی متغیر هزینههای سربار ثابت کارخانه در محاسبه بهای تمام شده محصول منظور نمیگردند، و به عنوان هزینههای دورهای در صورت حساب سود و زیان همان دوره آورده میشوند، لذا هیچ گونه انحراف(یا مغایرتی)برای سربار ثابت در نظر گرفته نمیشود.
انحراف ظرفیت نیز مطلقا منظور نشده است زیرا این انحراف مربوط به سربار ثابت است در حالیکه در روش هزینهیابی متغیر برای محاسبه بهای تمام شده محصول، هزینه های سربار ثابت کارخانه منظور نمیگردد و جمع کل هزینههای سربار ثابت، به عنوان هزینه دورهای، در صورتحساب سود و زیان آورده میشود.
اما در روش متغیر کل مبلغ سربار ثابت کارخانه به عنوان هزینه دورهای در نظر گرفته میشود و در محاسبه بهای تمام شده موجودی کالا منظور نمیگردد.
در این جدول اگر ظرفیت تولیدی 000,125 عدد، که جهت تعیین نرخ سربار ثابت و محاسبه انحراف ظرفیت به کار گرفته شده است، به ظرفیت«عملی»یک واحد صنعتی تعبیر شود، سود روش جذبی، برابر مبالغی است که در قسمت الف جدول نشان داده شده است.