خلاصه ماشینی:
"بزرگان اهل سنت و جماعت از روزگار وی تا امروز ، او را بهکرامتخلق ، دانش فراوان ، بخشش بسیار و عبادت طولانی ستودهاندصدوق به اسناد خود از فقیه مدینه ، مالک پسر انس روایت کند :بر جعفربن محمد (ع) در میآمدم ، برای من بالش مینهاد و مراحرمت میداشت و میگفت : مالک !
در روزگار رسول خدا ، هر گاه یاران آن حضرت را به حکمی فقهینیاز میافتاد به قرآن یا حدیث رجوع میکردند و یا از شخص پیغمبر(ص) میپرسیدند و پاسخ میگرفتند و اگر بدو دسترسی نداشتند بهآنان که از فقه بهرهای داشتند روی میآوردند ، از یاران رسول (ص) آنکه میتوانستحکم خدا را چنان که هستبگوید و هر مشکلفقهی را به سرانگشت علم بگشاید ، علی (ع) بود .
سخن مالک بن انس که یکی از چهار پیشوایمذهبهای اهل سنت و جماعت است درباره امام صادق (ع) نوشته شد، ابوحنیفه را نیز با آن حضرت دیدار یا دیدارها بوده است .
آنچه متتبع از خواندن کتابهایی که درباره ابوحنیفه نوشته شدهو در آن از امام صادق (ع) سخن به میان آمده در مییابد ، ایناست که ابوحنیفه هر چند خود را فقیهی بزرگ میدانست ، امام صادقرا حرمت میداشته است و ظاهرا بلکه مطمئنا عبارتی را که مولفروضاتالجنات از او آورده که «من داناتر از جعفربن محمد هستمچرا که مردانی را دیدم و از آنان حدیثشنیدم و جعفربن محمدصحفی است» سخن ابوحنیفه نیست و گفته عبدالله بن حسن پدر محمدنفس زکیه است .
سپس ابوحنیفه گفت : آیا داناترین مردم داناتر آنان به اختلاف(آراء) نیست ؟ هنگامی که امام صادق در حیره به سر میبرده است ، مردم چناندر خانه او گرد میآمدهاند که ملاقتکننده را دیدار او دشوار بودهاست ."