چکیده:
هدف از مطالعه حاضر، مقایسه ارزشیابی رفتار دانشآموزان از نظر خودشان، معلمان و
والدین آنها است.بدین منظور از یک مطالعه بزرگ که 1784 دانشآموز(در مقطع ابتدایی و
راهنمایی)در شهر شیراز را شامل میشود، تعداد 220 دانشآموز که مقیاسهای درجهبندی
رفتار به وسیله خود دانشآموز، معلم و والدین آنها تکمیل شده بود، مورد بررسی قرار
گرفتند.جهت کسب اطلاعات، از نیمرخ درجهبندی رفتار براون و هامیل(1978)یعنی سه
مقیاس ارزشیابی رفتار به وسیله خود دانش آموز، معلم و والدین، استفاده شد.پایایی و
روایی مقیاسهای مورد استفاده در تحقیق حاضر مورد تأیید قرار گرفت.نتایج به دست
آمده نشان داد که مابین زیرمقیاسهای نمونه پرسشنامه دانشآموز (خانه، مدرسه و
همسالان)همبستگی مثبت و معنی داری(001/0 P) وجود دارد و حاکی از اعتبار
سازهای نمونه دانشآموز میباشد.به علاوه مابین ارزشیابی رفتار خود دانشآموز با
ارزشیابی والدین و ارزشیابی معلم از رفتار دانشآموز همبستگی مثبت و
معنیداری(01/0 P به دست آمد، در حالی که مابین ارزشیابی والدین و ارزشیابی
معلم از رفتار دانشآموز، رابطه معنیداری به دست نیامد.جهت بررسی تفاوت
میانگینهای ارزشیابی رفتار از نظر خود دانشآموز، معلم و والدین آنها، از تحلیل
واریانس چند متغیره طرحهای تکراری (AVONAM) استفاده شد و تفاوت مابین کلیه
میانگینها معنیدار بود.همچنین تفاوتهای فوق در دو گروه دانشآموزان پسر و دختر
بهطور جداگانه مورد بررسی قرار گرفت و یافتهها نشان داد که
بین(خود-ارزشیابی)رفتار دانشآموز باارزشیابی والدین و ارزشیابی معلم از رفتار
دانشآموز همبستگی وجود دارد.به عبارت دیگر، ارزشیابی والدین و معلم با خود
ارزشیابی دانشآموز همسویی دارد.به منظور بررسی تفاوت نظرات سه گروه(دانشآموز،
والدین و معلم)بررسی میانگین نمرات ارزشیابی رفتار نشان داد که معلمان رفتار
دانشآموزان را مطلوبتر از دو گروه دیگر ارزیابی میکنند و برعکس، والدین ارزیابی
پایینتری از رفتار فرزندانشان نسبت به معلمان و خود فرزندانشان دارند.در پایان
نتایج مورد بحث و بررسی قرار گرفت و پیشنهادهای لازم ارایه گردید.
خلاصه ماشینی:
"بدین منظور از یک مطالعه بزرگ که 1784 دانشآموز(در مقطع ابتدایی و راهنمایی)در شهر شیراز را شامل میشود، تعداد 220 دانشآموز که مقیاسهای درجهبندی رفتار به وسیله خود دانشآموز، معلم و والدین آنها تکمیل شده بود، مورد بررسی قرار گرفتند.
همچنین تفاوتهای فوق در دو گروه دانشآموزان پسر و دختر بهطور جداگانه مورد بررسی قرار گرفت و یافتهها نشان داد که بین(خود-ارزشیابی)رفتار دانشآموز باارزشیابی والدین و ارزشیابی معلم از رفتار دانشآموز همبستگی وجود دارد.
کورنل(1994)نیز در مطالعهای که در آن 675 دانشآموز تیزهوش و 322 دانشآموز عادی در کلاسهای دوم و سوم ابتدایی شرکت داشتند از نظر بروز مشکلات رفتاری بر روی نمونه پرسشنامه درجهبندی معلم و والدین مورد مقایسه قرار داد.
همچنین در تحقیق دیگری که به وسیله مرل و پوپینگا(1994)بر روی 164 دانشآموز استثنایی کلاس سوم ابتدایی صورت گرفت کفایت اجتماعی و مشکلات رفتاری دانشآموزان از نظر معلم و والدین آنها مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که والدین و معلمان تنها در مورد رفتارهای آشکار کودکان توافق بالایی داشتند؛ولی در مورد رفتارهای غیر آشکار توافقی نداشتند(روزنبرگ، 1988)، در حالی که در مطالعه دیگری که حدود 369 دانشآموز عقبمانده ذهنی شرکت داشتند، و مقیاس درجهبندی رفتار به وسیله والدین و معلمان آنها تکمیل شده بود نشان داده شد که توافق بالایی بین درجهبندی رفتار از نظر والدین و معلم وجود دارد(آمن، 1996).
(به تصویر صفحه مراجعه شود)مقایسه درجهبندی رفتار دانشآموزان دختر و پسر در هر سه نمونه پرسشنامه(دانشآموز، والدین و معلم)نشان داد که دختران رفتارهای مطلوبتری، نسبت به پسران، از نظر خودشان، والدینشان و معلمانشان دارند."