چکیده:
هدف اصلی این تحقیق بررسی عوامل تعیینکننده ساختار سرمایه است.نظریههای موازنه ایستا و سلسله مراتبی عوامل همچون اندازه شرکت،فرصتهای رشد،ریسک سود،سودهای تقسیمی، قابلیت مشاهده داراییها،سودآوری و صرفهجویی مالیاتی غیر از بدهی را بر ساختار سرمایه موثر در نظر میگیرند. در این تحقیق عوامل تعیینکننده ساختار سرمایه بر اساس دادههای 93 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1378 تا 1385 بررسی شده است.یافتههای تحقیق حاکی از آن است که بین اندازه شرکت و نسبت بدهی بر مبنای ارزش دفتری رابطه مثبت معناداری و بین صرفهجویی مالیاتی غیر از بدهی و نسبت بدهی بر مبنای ارزش دفتری و ارزش بازار رابطه منفی معناداری وجود دارد که مطابق با نظریه موازنه ایستا است.بین فرصتهای رشد و نسبت بدهی بر مبنای ارزش دفتری مطابق با نظریه سلسله مراتبی رابطه مثبت معناداری وجود دارد.بین نوسان پذیری سود و نسبت بدهی بر مبنای ارزش دفتری و ارزش بازار و بین نسبت پرداخت سود و نسبت بدهی بر مبنای رزش دفتری برخلاف پیشبینیهای دو مدل موازنه ایستا و سلسله مراتبی رابطه مثبت معناداری وجود دارد.بین قابلیت مشاهده داراییها و نسبت بدهی بر مبنای ارزش دفتری و بین سودآوری شرکت و نسبت بدهی بر مبنای ارزش دفتری و ارزش بازار مطابق با نظریه سلسله مراتبی رابطه منفی معناداری وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
یافتههای تحقیق حاکی از آن است که بین اندازه شرکت و نسبت بدهی بر مبنای ارزش دفتری رابطه مثبت معناداری و بین صرفهجویی مالیاتی غیر از بدهی و نسبت بدهی بر مبنای ارزش دفتری و ارزش بازار رابطه منفی معناداری وجود دارد که مطابق با نظریه موازنه ایستا است.
نتیجه آزمون این فرضیه بر اساس دادههای ترکیبی منعکس شده در نگاره(2)بیانگر وجود رابطه مثبت معنیداری بین نسبت پرداخت سود و نسبت بدهی به ارزش دفتری است.
نتیجه آزمون این فرضیات حاکی از آن است که بین فرصتهای رشد و نسبت بدهی به ارزش دفتری،هم بر اساس دادههای مقطعی و هم بر اساس دادههای ترکیبی،در سطح خطای 5 درصد رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد.
نتیجه آزمون فرضیات پنجم و دهم همانطوری که در نگاره(2)منعکس شده است،بر اساس دادههای ترکیبی بین سودآوری و نسبت بدهی به ارزش دفتری رابطه منفی وجود دارد که این رابطه در سطح خطای 5 درصد معنیدار است.
نتیجه به دست آمده از آزمون این فرضیات بر اساس دادههای ترکیبی حاکی از وجود رابطه مثبت بین اندازه شرکت و نسبت بدهی به ارزش دفتری است که این رابطه در سطح خطای 5 درصد معنیدار است.
بین فرصتهای رشد و نسبت بدهی بر مبنای ارزش دفتری رابطه مثبت وجود دارد که مطابق با پیشبینیهای مدل سلسله مراتبی است.
بین نوسانپذیری سود و نسبت بدهی به ارزش دفتری برخلاف پیشبینیهای مدل سلسله مراتبی و موازنه ایستا رابطه مثبت وجود دارد است که با نتیجه تحقیق چن و استرانگ(5002)مطابقت دارد.