خلاصه ماشینی:
"به این ترتیب میزان شهرنشینی در سال جدول 1:توزیع جمعیت ایران بر حسب نقاط شهری و روستائی و به تفکیک جنسبراساس سرشماریهای عمومی کشور در دورۀ زمانی 1335-1365 (به تصویر صفحه مراجعه شود)1-نسبت جنسی عمومی از تقسیم جمعیت مرد به جمعیت زن و ضربدر 100 محاسبه شده است.
گروه 6:شهرهای 250000نفری و بیشتر مأخذ:سرشماریهای عمومی نفوس و مسکن در ایران&%00527IONG005G% در مورد رشد متوسط سالانه جمعیت شهری،بین سالهای 1344 تا 1359،ایرانبین 23 کشور انتخابی با میزان 5/1 درصد در مرحله پنجم،یعنی پس از کشورهای کره جنوبی،عراق،سودان و نیجریه قرار دارد،در صورتی که در فاصله سالهای 1359 تا 1367 با کاهشحدود یک درصد از رشد سالانه به ترتیب در مرحله یازدهم از نظر داشتن بیشترین رشد بینکشورهای فوقالذکر که آمار آنها در جدول شماره 4 منعکس شده است قرار گرفته است.
سرشماریهای عمومی نفوس و مسکن در ایراننمودار4-روند افزایش شهرهای بیش از 100000 نفری در ایران در فاصله زمانی 1335-1365(به تصویر صفحه مراجعه شود)ماخذ:1-سرشماریهای عمومی نفوس و مسکن در ایران2-نشریه آماری سالانه سازمان ملل متحد در همین فاصله زمانی شهرهای بیش از 500 هزار نفری کشور هندوستان از 11 شهر به36 شهر صعود کرده و در سال 1359 حدود 39 درصد از جمعیت شهری شبه قاره هند را دربرگرفته است.
لذا،با عنایتبه مراتب فوق،به منظور کنترل مهاجرتهای روستایی و جلوگیری از افزایش بیتناسب جمعیت شهرها و حفظ کیفیت سطح زندگی،هم در مناطق شهری و هم در مناطق روستایی،رعایتنکات ذیل در سیاستگذاریهای دست اندرکاران برنامهریزی کشور ضروری به نظر میرسد: 1-توجه لازم به بخش کشاورزی و توسعۀ هر چه بیشتر آن که در این زمینه لازماست: الف:در برنامهریزیهای اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی کشور،اولویتهای لازم به بخشکشاورزی تخصیص یابد و سیاستهای لازم در جهت تشویق بخش خصوصی به سرمایهگذاریدر این بخش اتخاذ گردد."