خلاصه ماشینی:
"6 از این عبارت بیشتر چنین برمیآید که کتاب دعوات از آن کسی غیر از امین الدین بوده است و آن دو پاره از کتاب دعوات را،که شیخ میخوانده،به ظن قوی محمود بن عثمان تنظیم و تبویب کرده و جامع الدعوات لاهل الخلوات نام نهاده است.
شیخ الحکمایی اعمال این تغییرات را-بدون ذکر جزئیات-در تعلیقات تذکر داده و مظفریان اصلا به آن اشارهای نکرده،و البته هردو با اصول تصحیح متن مغایر است.
در«خ»و«ش»(ص 123)بیتی از خاقانی چنین آمده است: {Sبحمد الله که خاقانی پس از سی سال شد معلوم# که سلطانی است درویشی و درویشی است سلطانیS} مصراع نخست در«م»(ص 169)بدینگونه تغییر یافته:«پس از سی سال روشن گشت برخاقانی این معنی»و در پانوشت افزوده شده است:«در متن«لحمد الله که خاقانی پس از سی سال معلوم» بود که طبق دیوان خاقانی تصحیح دکتر ضیاء الدین سجادی،چاپ سوم،1368 اصلاح شد».
وی پس از متن،تعلیقات ارزشمندی در توضیح لغات،اصطلاحات،آیات، احادیث،اقوال مشایخ و رجال متن آورده،و فهرستهای سودمندی(شامل:فهرست آیات، احادیث،سخنان پیامبران و ائمه و مشایخ،سخنان عربی امین الدین،جملات عربی،دعاها و جملات دعایی،ابیات فارسی،مصرعها و جملات موزون،امثال عربی،ابیات عربی،واژهها و ترکیبها و اضافهها،اشخاص،نسبتها،کتابه و نامهها)برکتاب ترتیب داده،و منابع و مآخذ خود را معرفی کرده است،و در پایان تصاویری را از نسخۀ خطی و مزار امین الدین بلیانی و چند تن دیگر از این خاندان آورده است.
منوچهر مظفریان،در مقدمهای که برمفتاح الهدایة نوشته است،کتاب و مؤلف آن را معرفی کرده،و به مباحثی چون واژهها و ترکیبهای تازه،ویژگیهای دستوری،شعرهای کتاب و شیوۀ نشانهگذاری نسخۀ خطی(بدون شرح نشانهها)توجه کرده،و مقدمۀ خود را با شرح احوال امین الدین به پایان رسانده است."