چکیده:
در جوامع و قبایل سنتی توجه ویژه ای به آغاز دوره نوجوانی وجود داشت. این دوره به منزله پیش دوره بزرگسالی شامل پذیرفتن تعهدها، مسوولیت ها و اختیارات ویژه خود بود، و با مراسم خاص انجام می شد که به رسمیت شناختن نقش نوجوانان را در جامعه اعلام می داشت این رسم باستانی به مرور زمان به فراموشی سپرده شد، و احیای آن به وسطه ارزش سرمایه گذاری جامعه بر نسل توسط یونیسف در سپتامبر 2002 به رسمیت شناخته شد. بحث کلی یونیسف آن است که ساختن جامعه جهانی، و دنیایی بر اساس آرامش و صلح بدون توجه به عقاید، دیدگاه ها، و تجربیات کودکان و نوجوانان به ویژه حول و حوش مقوله هایی که موثر بر زندگی خودشان است بی معناست. به همین دلیل اعضا و همکاران یونیسف بحث های گسترده و در عین حال ویژه ای درباره علت شناسی، اپیدمیولوژی، باورها و نگرش های پیشین، حال و آینده جهانی بر مشارکت کودکان نوجوانان دارند.
خلاصه ماشینی:
"واقعیت مشارکت به معنای این نیست که بزرگسالان تمام اختیار تصمیمگیری را کاملا به کودکان تحویل دهند کنوانسیون(پیمان)حقوق کودک میگوید:به کودکان باید بر اساس ظرفیت و توان موجودشان در حین رشد و نمو مسئولیت بیشتری داد.
در بسیاری از موارد هنوز بزرگسالان تصمیمنهایی را بر اساس صلاح کودک اتخاذ میکنند،اما با ذهنیت پیمان حقوق کودک این تصمیم باید با آگاهی از دیدگاههای کودک گرفته شود،زیرا هرچه کودک بزرگتر میشود والدین مختارند که مسئولیت بیشتری برای تصمیمگیری در موارد مربوط به کودک،حتی در مواردی که مورد اختلاف نظر است مثل مواردی چون سرپرستی کودک بعد از طلاق والدین،بدهند.
این اعتقاد یونیسف( fecinu )است که اگر ما خواهان برخورداری از اهداف''''دنیای مناسب کودکان و دستیابی به اهداف توعسه هزاره‘‘هستیم،و اگر قرار است دنیایی کاملا مناسب برای همه مردم کرهء خاکی خود بسازیم، فقط در صورتی که مشارکت کامل کودکان و نوجوانان را همراه داشته باشیم به این مهم دست خواهیم یافت گزارشهای زیر نگاهی است کوتاه به پیام کلیدی بیانیه 2003 کودکان جهان:الف-داستان کوزت: در کوبا یونیسف همکاری موفقیتآمیزی با دولت،در حمایت از یک برنامهء ملی اوان کودکی به نام(کودک خود را آموزش دهید ofihut a acude برقرار کرده است.
همچنین یونیسف در گزارش خود میافزاید که در راندن کودکان به کنار،خطر سقوط جدی وجود دارد وقتی کودکان را از فرآیند تصمیمگیری خارج کنید و فرصتهای لازم برای مداخله سازندهء آنان را در موضوعات موثر بر زندگیشان فراهم نسازید،کودکان فاقد توانایی و مهارتهای حیاتی در رشد و نمو خود در بزرگسالی میشوند."