چکیده:
در این گفتوگو، پرسشگر در ضمن چند سوال، جویای دیدگاههای آقای میثمی درباره قرآن و نقد دین است. گوینده معتقد است قرآن نقد بهینه را مطرح میکند و جواز نقد مبانی، روشها و اندیشهها را میدهد. از نظر آقای میثمی ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه، نقد ذاتی نهادینه شده است. و سپس درباره موضوعاتی چون وجود خدا، پذیرش نبوت و معاد و... مطالبی ذکر میکنند.
خلاصه ماشینی:
"به نظر شما آیا این، »برخورد تعالیبخش« است؟ اگر کسی روی جهتداری و تکامل، نقد و مسأله داشته باشد، باید به او گفت »تو قبول نداشته باش، عذاب آن را میچشی؟« خیر، مقدمات را به او میگوییم و این که از ابتدای خلقت تا حال حاضر، همه تضادها در جهت »وجود« حل شده است و نه در جهت »عدم و نیستی«؛ نهایتا جهتی وجود دارد.
در اینجا تنها یک مسأله را باید پذیرفت و آن اینکه همه انسانها حقطلب و خداجو هستند و از شیطان )که ذات و خالقیت خدا را قبول دارد( عقبتر نیستند، بنابراین اگر ادعا کنند که خدا را قبول ندارند، میگوییم اشکالی ندارد، نهایتا در هر گزارهای اعم از پندار، گفتار و رفتارشان خداجویی وجود دارد، پس ما وقت را برای جدل بیحاصل و یا اثبات تلف نمیکنیم، چون این، به دام ایدئالیسم افتادن است.
باید دلیل آن را بگویند؛ اول اینکه زور در آن نیست و دوم اینکه در دوران 23 سال پیامبری محمدصلی الله علیه وآله وسلم هیچ نقدی به علیعلیه السلام نبوده، پس صالحترین انسان را خداوند معرفی میکند، این با کدام کار کارشناسانه مغایرت دارد؟ واقعه غدیر، یک اصل واقعا دموکراتیک را نشان میدهد؛ چرا که در این سیر است که صالحترین انسانها وارد چرخه اداره امور میشوند و این، مشارکت واقعی را موجب میشود."