چکیده:
هدف از این تحقیق عبارت است از مقایسه انگیزش پیشرفت و خرده مقیاس های آن (رقابت جویی، پیروزی گرایی، هدف گرایی) دو بازیکنان تیم های رده بالا و پایین لیگ برتر فوتبال ایران. آزمودنی های تحقیق 115 بازیکن بودند که به دو گروه تقسیم شدند: 57 نفر از بازیکنان تیم های رده اول تا سوم رده بندی در گروه تیم های رده بالا، و 58 نفر از بازیکنان سه تیم رده آخر در گروه تیم های رده پایین. ابزار اندازه گیری تحقیق پرسش نامه ورزش گرایی (گیل، 1988) بود که بهرام و همکاران (1381) آن را هنجاریابی کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل در سطح a=0.05 استفاده شد. نتایج نشان داد بین انگیزش پیشرفت و دو خرده مقیاس رقابت جویی و هدف گرایی، بازیکنان تیم های رده بالا و پایین لیگ برتر فوتبال تفاوت معنادار آماری ندارند. اما، بین پیروزی گرایی بازیکنان تیم های رده بالا در مقایسه با بازیکنان تیم های رده پایین تفاوت آماری معناداری ملاحظه شد. به عبارت دیگر، می توان گفت پیروزی گرایی بازیکنان تیم های رده بالا در مقایسه با بازیکنان تیم های رده پایین در سطح اطمینان %95 بیشتر است.
خلاصه ماشینی:
"همانطور که ذکر شد،تحقیقات زیادی در میان ورزشکاران و غیر ورزشکاران،ورزشکاران رشتههای تیمی و انفرادی،ورزشکاران خوشبین و بدبین،مردان و زنان،و سطوح مختلف سنی در زمینة انگیزش پیشرفت انجام گرفته است،اما تاکنون تحقیقی در خصوص انگیزش پیشرفت بازیکنان یک رشتة ورزشی که از لحاظ مهارتی تقریبا در یک سطح باشند انجام نشده است و از آنجا که در ورزشهای رقابتی به ویژه در سطوح حرفهای اغلب سطح امکانات تیمها و مهارت بازیکنان تقریبا نزدیک به هم است و احتمال میرود تفاوت بیشتر در آمادگی ذهنی و سطح انگیزش آنها باشد(3)،پژوهش حاضر درصدد است به بررسی و مقایسة انگیزش پیشرفت در تیمهای حاضر در لیگ برتر فوتبال که از لحاظ مهارتی تقریبا در یک سطحاند بپردازد و نقش انگیزش پیشرفت را در پایان یک نیمفصل از بازی فوتبال که طی آن در حدود 240 بازی انجام میشود بررسی و مشخص نماید تیمهای رده بالا در مقایسه با تیمهای رده پایین در زمینة انگیزش پیشرفت در چه سطحی قرار دارند.
با توجه به اینکه میانگین نمرات رقابتجویی هر دو گروه در مقایسه با یافتههای تحقیقات گیل(1991)،وارتنبرگ و مککاچن(1998)،دانیل و همکاران(2002)،و کریستینا(2006)که دربارة ورزشکاران انجام شده در سطح خوبی است احتمالا عدم تفاوت معنادار بین دو گروه در رقابتجویی را میتوان با توجه به نظریة انگیزش پیشرفت اتکینسون(1974)توجیه کرد.
یافتههای تحقیق نشان داد که بین هدفگرایی بازیکنان تیمهای رده بالا و پایین لیگ برتر فوتبال تفاوت معنادار آماری وجود ندارد.
یافتههای تحقیق نشان داد بین انگیزش پیشرفت بازیکنان تیمهای رده بالا و پایین لیگ برتر فوتبال معناداری آماری وجود ندارد."