چکیده:
بسیاری از متفکران معاصر بر اهمیت فرهنگ و مولفههای آن در روابط جهانی و بین المللی تأکید نمودهاند.روابط میان ایران و روسیه از قدمتی چهار صد ساله برخوردار است.موافقتنامه فرهنگی میان ایران و روسیه که در سال 1345 به امضا رسید،هماکنون نیز پایه قانونی مناسبی برای فعالیتهای دو کشور میباشد.تا پیش از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی،این قرارداد بیشتر مبنای فعالیتهای گسترده روسیه در ایران بود ولی با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی،زمینه ظهور مبادلات فرهنگی دوجانبه پدید آمد.
در طول دهه نود میلادی روابط فرهنگی دو کشور گسترش داشت.درعینحال مقطع زمانی 1378 و گشایش رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در روسیه نقطه عطفی در فعالیتهای فرهنگی ایران در روسیه به شمار میاید.در این مقاله با نگاهی اجمالی به روابط فرهنگی دو کشور پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی،سطح کنونی روابط و عوامل موثر در گسترش آن مورد بررسی قرار میگیرند.
خلاصه ماشینی:
"برای گسترش روابط فرهنگی دو کشور توصیههای اجرایی زیر پیشنهاد میشود: 1-مبادله فیلمهای سینمایی و تولید برنامههای تلویزیونی مشترک 2-برگزاری هفته هنر روسیه در ایران و هفته هنر ایران در روسیه 3-معرفی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی روسیه که امکان تحصیل برای ایرانیان فراهم باشد 4-برگزاری تورهای گردشگری ارزانقیمت برای طبقات متوسط جهت آشنایی با فرهنگ و تمدن یکدیگر و تسهیل در امر صدور ویزا 5-برگزاری کلاسهای آموزش عمومی و ارزانقیمت زبان روسی و تامین کتابهای درسی نوین 6-ترجمه و انتشار آثار نویسندگان و شعرای نوین روسیه به زبان فارسی و نیز ادبیات نوین ایران به زبان روسی و مبادله این نوع آثار(به علت شرایط نامناسب اقتصادی میتوان در این زمینه مبادله پایاپای انجام داد که کاهش هزینهها و ارزان بودن قمیت تمام شده و در نهایت گسترش کتابخوانی و مبادلات فرهنگی را به دنبال خواهد داشت) 7-برقراری برنامه تبادل استاد و دانشجو ضمن مشخص نمودن کمیت آن 8-برگزاری نیم روزهای ایران و روسیه در مراکز علمی،دانشگاهی و اتاقهای بازرگانی 9-تعریف پروژههای مشترک بین مؤسسات تحقیقاتی و دانشگاهی دو کشور (سنایی و کرمی 1387:93-92)نتیجهگیری پیوندهای ایرانی و روسی در واقع متاثر از عوامل داخلی(بویژه نظامهای سیاسی)، منطقهای(محیط حائل میان دو کشور)و بین المللی(نگرانی جدی نسبت به ساختار شکل گرفته در دوران پس از جنگ سرد و بویژه پس از 11 سپتامبر 2001)به پیش رفته است و در واقع با تحول در هویت،ژئوپلیتیک و تهدیدهای دو کشور،در سطوح سهگانه(داخلی، منطقهای و بین المللی)فضای لازم را برای همکاری فراهم ساخته است."