چکیده:
در این مقاله پارهای از اشتباهات قانون مجازات اسلامی بررسی شده است.به
عنوان مثال در ذیل ماده 327 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370 آمده است«خودش ضامن است
نه عاقلهاش»و حال آنکه صحیح آن این است:«نه خودش ضامن است نه عاقلهاش»دلیل آن
واضح و روشن است زیرا بیاختیار و بر اثر لغزش و یا علل قهری پرت شده پس فعلی از او
صادر نشده تا تلف را به او نسبت دهیم.در ماده مزبور اشتباهات دیگری نیز به چشم
میخورد که در این مقاله بررسی شده است.همچنین از تعارض بین دو ماده 225 و ماده 323
قانون مجازات اسلامی سخن به میان آمده؛چه به نظر ما این دو ماده با هم متعارض هستند
و ترجیح با ماده 323 قانون مجازات اسلامی است.در مقاله حاضر وجه ترجیح این ماده با
توجه به نظر فقها و اصول و قواعد فقهی بیان شده است.
خلاصه ماشینی:
"ماده 327 قانون مجازات اسلامی در ماده مزبور دو ایراد به چشم میخورد، قبل از ذکر ایرادات مناسب است این ماده مرا مرور کنیم: م-327:هرگاه کسی خود را از جای بلندی پرت کند و بر روی شخصی بیفتد و سبب جنایت گردد، در صورتی که قصد انجام جنایت را داشته باشد قتل عمد بوده و قصاص دارد و در صورتی که قصد قتل نداشته ولی قصد پرت شدن را داشته باشد و معمولا با آن قتل انجام نمیشود قتل شبه عمد بوده، دیه در مال او خواهد بود، و همچنین است اگر با قصد پرت شدن بیاختیار به جایی پرت شود، ولی اگر در اثر لغزش یا علل قهری دیگر و بیاختیار به جایی پرت شود و موجب جنایت گردد خودش ضامن است نه عاقلهاش.
» این ماده در مقام بیان محل دیه نیست یعنی نمیگوید دیه مقتول را چه کسی باید پرداخت کند آیا از مال جانی یا از مال عاقلهاش؟پس ماده 21 از این حیث مجمل بود؛ لیکن با توجه به ماده 29 قانون دیات مصوب همان سال، این اجمال و ابهام برطرف میگردید؛چه در این ماده چنین آمده بود: «هرگاه کسی در حال خواب بر اثر حرکت و غلطیدن( غلتیدن)موجب تلف یا نقص عضو دیگری شود جنایت او به منزله خطای محض بوده و عاقله او عهدهدار[دیه] خواهد بود."