خلاصه ماشینی:
"» علی(ع) ، در روزگار خود، هموارهاز این قوم دلتنگ بود و از وجود و گسترش سلطه آنان بر جامعه اسلامی نگرانمینمود; زیرا ماهیتبنیامیه برای امام(ع) روشن بود و آن حضرت بخوبی کردارهایضد دینی آنها را، که رنگ اسلامیت داشت، تشخیص میداد.
دومین امام معصوم، حتی پس از صلح نیز از بیان عدمشایستگی معاویه برای خلافت دست نمیکشید و گاه تذکر میداد که: «چون یاوری نیافتم با تو صلح کردم; اگر یاورانی مخلص مییافتم، هرگز به صلحرضایت نمیدادم اگر قرار باشد با اهل قبله جنگ داشته باشم، اول جنگ با تو راانتخاب خواهم کرد.
آنها نامهای به عثمان نوشتند ودر آن به موارد زیر اشاره کردند: 1- عملکرد خلیفه (عثمان) و شیوه زمامداریاش با سنت پیامبر(ص) مخالف است; 2- خلیفه خمس درآمدهای افریقا را به مروان بخشیده است، در حالی که خمس آناموال از آن خدا و رسولش، ذویالقربی، یتیمان و فقراست; 3- بخششهای خلیفه بهفرزندان و نزدیکانش; (از جمله هفتخانه برای آنان در مدینه ساخته بود) 4- ساختن قصر به وسیله مروان که مخارج آن از راه خمس تامین شده بود; 5- احرازپستهای حکومتی به وسیله نزدیکان عثمان و اعطای حکومتبه جوانانی کهپیامبر(ص) را درک نکرده، در اداره امور تجربه نداشتند; 6- اعمال ناشایست وضد دینی ولید بن عقبه در کوفه و عدم واکنش عثمان در برابر وی; او که از سویعثمان حاکم کوفه بود، روزی در حالی که مستبود، امامت نماز صبح را به عهدهگرفت و چهار رکعت نماز گزارد; سپس رو به مردم کرد و گفت: اگر میخواهید،بیشتر بخوانم."