خلاصه ماشینی:
"اما بازگشت زمانشاه به کابل و قصد او برای جنگ با حاکم بخارا سبب شد که میر مراد خان به سرعت بلخ را تخلیه کرده به سواحی شمالی جیحون بازگردد و نمایندهای را برای عذرخواهی به دربار زمانشاه فرستاد و تأکید کرد که بخارا بر همان قراداد زمان تیمور شاه و مرزهای مشخص شده طرفین پایبند است.
با این وصف حوادث روزگار به گونهای رقم خورد که مدت کوتاهی پس از آن دوست محمد خان حاکم افغان در مقابل تهاجم نیروهای انگلیس که از جنوب متوجه کابل شده بودند به طرز مرزهای شمالی فرار کرده از جیحون گذشته به سوی بخارا عزیمت کرد.
پس از مرگ دوست محمد خان مدتی امیر شیر علی خان در میان رقابت برادران که تعداد آنها نسبتا زیاد بود قدرت را در کابل بهدست گرفت او نه تنها با درگیریهای داخلی و مخالفت شدید برادرانش مواجه بود بلکه انگلیسیها هم در این میانه کمک شایانی به او نکردند از جمله مخالفان جدی و مدعی حکومت امیر افضل خان،امیر اعظم خان و عبد الرحمن خان فرزند افضل خان بودند که بر ترکستان افغانستان حکومت داشتند.
انگلیسیها نیز پس از تصرف کابل و قندهار حکومت امیر یعقوب را تأیید کردند اما قیام مردم کابل و قتل تعدادی از سپاهیان انگلیسی زمینهای را فراهم ساخت تا انگلیسیها مجددا با نیروی نظامی در امور افغانستان دخالت کنند و پس از تبعید امیر یعقوب به هند به دنبال چهرهای باشند که هم منافع آنها را تأمین کرده موردنظر اکثر قبال افغان باشد و هم تعادلی در روابط با روسها پدید آورد و چنین خصیصههایی را در امیر عبد الرحمن یافتند."