خلاصه ماشینی:
"پیشینهی نوروز جشن نوروز یکی از جشنهای کهن ایرانی است که قدمتش به دورهی هند و ایرانیها میرسد، یعنی حدود هزارهی اول پیش از میلاد البته این بدان معنا نیست که نوروز خاص ایرانیهاست و دیگر اقوام چنین جشنی نداشتهاند جشن سال نو در مصر،بین النهرین،بابل،هند و...
این آیین در واقع همان عید اموات بوده که در روزهای آخر سال بازماندگان به گورستان میرفتند و از اموات خود یاد میکردند و نوحهسرایی میکردند و پس از ده روز نوحهسرایی،نوروز که فرا میرسید جشن میگرفتند و به شادی میپرداختند.
نوروز کوچک در اصل همان جشن اول فروردین بوده که خورشید وارد برج حمل میشود اما نوروز بزرگ بهقدری قداست داشته که بیشتر چیزهای نیکو و رویدادهای خوب را به اینروز نسبت دادهاند،مثلا میگویند در روز ششم فروردین آفرینش جهان به پایان رسید.
شاید به همین دلیل نحس شمرده شده چون اگر نشانه و نمادی برای پنجهی آخر سال باشد که هیچ نظمی در آن حاکم نیست،پس سیزده بدر هم نشانهی آشوب کیهانی و منحوس است و باید از خانهها بیرون رفت و به جشن و پایکوبی پرداخت،در طول تاریخ،ایران روزهای بسیاری از جنگ،سختی،تجزیه و هجومهای فرهنگی را به خود دیده است و در تمام طول این دوران،نوروز عاملی برای متحد شدن تمام ایرانیان بوده است تا از فرهنگ ملی خود پاسداری کرده،از دستاوردهای علمی و اجتماعی خود محافظت نمایند و درست به همین دلیل مهاجمان بیگانه و نیروهای ضد فرهنگ ایرانی همواره دشمنی بزرگی را نسبت به نوروز ابراز کردهاند."