چکیده:
در حال حاضر اکثریت کشورهای جهان، چند قومیتی و چند فرهنگی هستند. در جهان امروز حفظ و نگهداری
هویت های فرهنگی در چارچوب ملت سازی معنا و مفهوم پیدا می کند. ادغام شهروندان در یک ملت واحد،
آرمان ناسیونالیست های کلاسیک است که در برابر اقلیت های قومی ناشکیباست و در تاریخ با دولت هایی که اقلیت های ملی را به اجبار و سرکوب وادار می کند، پیوند خورده است. ناسیونالیسم جدید به ترکیبی از همگرایی و انسجام اجتماعی متکی است که جامعه ی با ثبات را برمبنای یک پلورالیسم فرهنگی در یک دولت چند ملیتی مبتنی بر دموکراسی بنا می کند. نتیجه ی این ناسیونالیسم ایجاد یک دولت ملی است که برای حل مسائل قومیت های داخل خود به راه حل های دموکراتیک و انسانی تری متوسل می شود. این راهکارها شامل پلورالیسم فرهنگی، دموکراسی اجتماعی، سیاس تهای اقدام مثبت و اعطای خودمختاری و... می باشد. سیاست دولت ها در ارعاب و ادغام قومیت ها، پیامدهایی چون تنش های قومی، تعارضات داخلی، تضعیف همگرایی ملی و آسی بپذیری امنیت ملی را به دنبال داشته است. تجربه نشان داده است هر جا که رهبران در صدد سازش با منافع قومیت ها بوده اند، به حل منازعه ی قومی نزدیک شده اند. شیوه ی ادغام قومیت ها در یک قومیت مسلط، تجرب های شکست خورده است.
خلاصه ماشینی:
"از یک طرف برخی کشورها با بلوکبندیهای اقتصادی و منطقهای نظیر اروپای متحد،حرکت به سوی همگرایی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را آغاز کرده و از سوی دیگر رشد جریان هویتخواهی قومی در بخشی از مردم جهان با شکستن مرزهای سیاسی و پا نهادن در محدودهی قومی باعث یک نوع واگرایی سیاسی،اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی شده و تجزیهی دولت-ملتها را به دنبال داشته است.
مطالعات انجام شده در مورد ناسیونالیسم قومی یعنی عقیده بر اینکه حاکمیت مردم باید در اختیار اعضای گروه قومی خودشان قرار گیرد،در سالهای اخیر نشان میدهد که تنها در 14 کشور جهان اقلیت قابل توجهی وجود ندارد و در این میان تنها 4 درصد جمعیت جهان در کشورهایی زندگی میکنند که دارای یک گروه قومی هستند.
لذا نحوهی تعامل حاکمیت و دولت با تنوع قومی در داخل و خط و مشی آن بر تنوع قومی نژادی کشورهای همسایه به ویژه در مورد قومیتهای دارای نام و نشان و اتخاذ سیاستهای دموکراتیک و انسانی و معقولانه عامل مهمی است که در همگرایی اجتماعی و فرهنگی و سیاسی تأثیرگذار است و میتواند فرصتی برای تقویت امنیت ملی کشور و تضمین آیندهی آن باشد.
بنابراین سؤال اصلی تحقیق این است که:«در جوامع چند قومیتی و شرایط تغییرات جهانی،چه سیاستها و راهکارهایی موجب تقویت همگرایی و انسجام اجتماعی و افزایش ضریب امنیت ملی میشود؟»برای بررسی مسئله،به طرح ایدهها و رهیافتهای نظری در زمینهی قومیت و هویت قومی میپردازیم."