خلاصه ماشینی:
"موزهء مردمشناسی از 1324-1333 با رفتن زاکاتالی به موزهء ایران باستان در 1324 نه تنها کارگاه مجسمهسازی موزه مردمشناسی از رونق نیفتاد که فرصتی برای رشد و بالندگی هنرمند ایرانی نیز فراهم آمد از جمله کارهای ارزشمند و تاثیرگذار زاکاتالی تربیت شاگردانی در همان کارگاه موزه بود که نامدارترین آنها زندهیاد جمال میر بابایی است.
همچنین خود مدعی است که تا آن سال در کنار کار (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمونهای از عروسکهای اقوام ایرانی-اثر جمال عروسکسازی 80 مجسمه به اندازهء طبیعی نیز ساخته است که افزون بر موزهء مردمشناسی تهران در موزههای آبادان،ارومیه،کرمان(حمام گنجعلی خان)،میاندوآب،کاشان و...
زیرا دیگر،کارگاههای یاد شده تنها متعهد به پاسخگویی نیازهای موزهء مردمشناسی نبودند بلکه هم در شهرستانهای مختلف ایران موزههایی-بطور معمول مردمشناسی یا دارای بخش بزرگی از اشیاء مردمشناسی-تشکیل شد که نیازهای آن را اداره کل موزهها و بویژه موزهء مادر یعنی موزهء مردمشناسی تهران طراحی و برآورده میکرد و هم به ضرورت جشنها و آیینهای تشریفاتی در دهههای 40-50 دوخت لباسهای سنتی و بومی و ساخت مجسمههایی با هویت ملی و بومی مورد توجه قرار گرفت از اینرو چنین تحولی رونق موزهها و تربیت هنرمندان مرتبط با آن را در پی داشت.
در این دهه ضمن قبول مسئولیت رسمی،تلاشی پردامنه در زمینه پژوهش و پیشبرد مردمشناسی ایران انجام داد:قزوین و طالقان حوزه پژوهشی مورد علاقه او بود و دیری در آنجا به گردآوری فرهنگ مردم پرداخت و در 1331 گروهی را روانه یزد کرد و به بررسی نگارههای دینی حک شده بر روی خانهها و اماکن مختلف پرداخت."