چکیده:
«عشق»و«عشق مجازی»از شایعترین واژههایی هستند که در فرهنگ و ادبیات ما به صورت عام و در فرهنگ دینی به صورت خاص،با دید مثبت یا منفی مورد توجه قرار گرفته و کمتر مقال و مقولهء فرهنگی است که با تصریح و اشاره به عشق و به ویژه عشق مجازی نپردازد. نگاهی به محتوا و درونمایهء صدها محصول فرهنگی به ویژه در دههء اخیر که بیش از همه نسل جوان را مخاطب خود ساخته،این مدعا را تأیید میکند.نکتهء نگرانکننده،شایع بودن عشق مجازی آنهم از نوع شهوانی است که میان دو جنس مخالف رایج بوده و مآلا به حریم و حرمتشکنی میانجامد.ازاینرو بازشناخت ژرف مفهوم و ماهیت عشق،تفاوت عشق حقیقی با عشق مجازی،کاربست و عدم کاربست اصطلاح عشق در آموزههای دینی و آسیبشناسی عشق مجازی و مباحثی از این دست،میبایست جزء مسائل بسیار ضرور در روزگار ما به حساب آید.نگارنده طی این مقاله کوشیده است اثبات کند که دین و آموزههای دینی به هیچوجه با عشق مجازی از نوع شهوانی موافق نبوده و آن را زمینهساز آسیبهای متعددی میشناسد.
''Love"&" Metaphorical love" are the most Widespread Words in our culture and literature and specifically in religious culture; both in positive and negative view points. You may find little cultural Subjects, not having any reference to love and specially metaphorical love. Having look on the Contents and themes of hundreds of Cultural products-specially in recent decade - addressing young generation, Confirms the event. The author of the article is Concerned about Spreading Sensual metaphorical love among young generation and leading towards sinful Conclusion. Therefore realizing the true meaning of love, the difference between true love and metaphorical, to use or not to use the word "love" in religious discussions and pathology of metaphorical love and similar debates, should be considerd as very important question of our time. The paper attempts to prove that religious debates do not Confirm the sensual metaphorical love at all and recognized it as basis of many problems
خلاصه ماشینی:
محبت مفرط یا غیر قابل توصیف؛مهمترین اشتراک مفهومی میان عشق حقیقی و عشق مجازی شهوانی است که و شخص را به حدی میرساند که جز به معشوق خود نمیاندیشد و چنان والهء او میشود که گاه از رسیدگی به امور جسمی و مادی خود غافل میگردد و گاه حواس را از کار میاندازد و طبع را از غذا باز میدارد و شخص را دیوانه یا هلاک میگرداند.
بر اساس این دیدگاه،عشق مجازی از نگاه اسلام به طور کلی مورد انکار قرار گرفته و گرچه حقیقت معنایی عشق حقیقی در آموزههای دینی آمده،اما از آنجا که واژهء عشق بیشتر برای عشق مجازی و در ترسیم رفتار و منش اهل لهو و لعب به کار میرود،از کاربست این اصطلاح اجتناب شده است.
طبق اصطلاح مدعیان عشق،آیا کسی عاشقتر از امام سجاد(ع)وجود دارد؟آیا دیده شده که در کلمات حکمت و مناجات این امام(ع)لفظ عشق به کار رفته باشد؟!آیا برای کسی که میخواهد در تمام افعال،اقوال،حرکات و سکنات به دنبال ائمه(ع)حرکت کند رواست از طریق و شیوهء آنان فاصله گیرد؟!»(نوری،1411،ص 329) آنگاه ایشان از اصل توفیقی بودن اسامی برای خداوند و اولیای او بهره میجوید و مدعی میشود که برای خداوند،لفظ حب و حبیب یا خلیل آمده است،اما لفظ عشق و عاشق به کار نرفته است.
در روایات نیز ضمن کاربست اصطلاح عشق،عشق مجازی مورد نکوهش واقع شده که شماری از آنها به شرح ذیل است: امام علی(ع)فرمودند:«عشق بیماریای است که اجر و عوض ندارد»(ابن ابی الحدید،بیتا،ج 20،ص 332).