خلاصه ماشینی:
"اکنون این پرسش مطرح میشود که اگر مؤلف از ابتدا اعلام میکرد که کتابی بر اساس اثر مایر با تصرف و تلخیص ترتیب داده به وجدان علمی نزدیکتر نمیبود؟ آیا درست است که خوانندگان را این اندازه دست کم بگیریم و کار پژوهش را به جایی برسانیم که مثلهشده اثر محققان گرانقدر را به نام تحقیق جدید به خورد آنان بدهیم؟ منابع Meier, Fritz, (1963) Die Schöne Mahsati (مهستی زیبا), Wisbaden 1963; اعتمادالسلطنه، محمدحسنخان (1304-1307)، خیرات حسان، تهران؛ جاجرمی، محمد بن بدر (1350)، مونس الاحرار، ج2، به اهتمام میرصالح طبیبی، تهران؛ حمدالله مستوفی (1364)، تاریخ گزیده، به اهتمام عبدالحسین نوایی، تهران؛ خواندمیر (1353)، تاریخ حبیب السیر، زیر نظر محمد دبیرسیاقی، چاپ دوم، تهران؛ دولتشاه سمرقندی (1338)، تذکرة الشعرا، به همت محمد رمضانی، تهران؛ سنائی غزنوی، ابوالمجد مجدود بن آدم (1362)، دیوان، تصحیح مدرس رضوی، تهران؛ سهیلی خوانساری، احمد (1370)، رباعیات حکیمه مهستی دبیر، تهران؛ شروانی، خلیل (1366)، نزهة المجالس، به تصحیح محمدامین ریاحی، تهران؛ ظهیر فاریابی [ بیتا]، دیوان، تصحیح هاشم رضی، تهران؛ عطار نیشابوری، فریدالدین (1940)، الهینامه، تصحیح ریتر، استانبول؛ عوفی، محمد، (1903-1906)، لبابالالباب، ج2، به اهتمام ادوارد براون، لیدن؛ گلچین معانی، احمد (1380)، شهرآشوب در شعر فارسی، تهران؛ محرابی، معینالدین (1382)، مهستی گنجهای، انتشارات توس، تهران؛ مسعود سعد سلمان (1362)، دیوان، چاپ رشید یاسمی، تهران."