چکیده:
جمعیت در هر کشوری مبنای اساسی هر برنامهریزی است.لذا توجه به شاخصها و معیارهای جمعیتی و به کار بستن آنها در بعد اجرایی برنامهریزیها میتواند نقش مهمی در برنامهریزی پایدار داشته باشد.این مقاله قصد آن دارد تا با بررسی جمعیت و شاخصهای مهمی چون تعداد،بعد خانوار،نسبت سنی و جنسی و تراکم جمعیت در شهر زنجان به کاربرد جمعیت در برنامهریزی شهری بپردازد.
خلاصه ماشینی:
"تعداد،بعد خانوار،نسبت سنی و جنسی و تراکم جمعیت در شهر زنجان به
نگاهی به شاخصهای جمعیت و برنامهریزی شهری در شهر زنجان
این استان دارای 16 شهر با جمعیت شهرنشین 590 هزار نفر
(57 درصد جمعیت استان)بوده که شهر زنجان در میان این 16 شهر بعنوان
همچنین براساس جدول 2 شهر زنجان با دارا بودن 37 درصد از جمعیت استان
عدم برنامهریزی درست برای جمعیت وارده به این شهر در آن زمان و نامناسب
این مساله صرفا اختصاص به شهر زنجان ندارد بلکه سایر شهرهای ایران نیز
خانوار از شاخصهای عمده جمعیتی در برنامهریزیها است چرا که این شاخص
بر این اساس تعداد خانوار در شهر زنجان در سال 1385،4/7 برابر و در مقایسه با
پیشبینی شده باید برنامهریزی برای خدماترسانی لازمه به این جمعیت
نمودار 6:نسبت واحد مسکونی به تعداد خانوار در شهر زنجان 85-1335
با این توصیف نسبت سنی در گروههای مختلف سنی در شهر زنجان در سال
منبع:طرح تجدید نظر تفصیلی(1383)،بخش مطالعات اجتماعی/اقتصادی،ص 76 نمودار 7:هرم سنی شهر زنجان 1383
درصد از جمعیت در سنین زیر 20 سال واقع شده بودهاند که از این تعداد 3/30
در شهر زنجان یعنی 26 سال تطبیق دهیم میفهمیم این تعداد افراد در آینده
تغییرات فراوانی بوده است بطوریکه این نسبت در سال 1335 4/97 و در سال
شهرنشین ایران و نسبت جنسی جمعیت شهرنشین استان زنجان پایینتر میباشد
با این توصیف جمعیت پیشبینیشده برای شهر زنجان در افق 1395
عدم توجه به عناصر و شاخصهای جمعیتی و عدم پیشبینی بر طبق این عناصر عاملی برای عدم موفقیت برنامهریزی در شهر زنجان شناخته شده و به عنوان"