خلاصه ماشینی:
"یک بار آن را در دهه وسط رمضان-در شبی که شب فرد نبود-دیدم و همینطور یک بار در شب فرد من یقین دارم که لیله قدر در تمام شبهای فرد و زوج سال میچرخد پس هر کس به خاطر لیله قدر قیام کند برای خود قیام کرده ولی هر کس به سبب اسمی که رمضان برپا داشته،قیام او برای خدا بوده،ته برای خودش»(فتوحات،ج 1 ص 787) رمضان در این فراز اسم باری است؛از اینرو ابن عربی در جای دیگری از فتوحات این حدیث از پیامبر(ص)نقل میکند که حق ندارید بگویید رمضان زیرا هیچ چیزی چون او نیست.
ابن عربی از سویی میگوید لیله قدر در تمام شبهای فرد و زوج سال میچرخد و این حالی از همان است که پیش از این ذکر آن رفت و آن تساوی نسبت تمام حوادث و موجودات به خالق استکه بارها در فتوحات مورد تاکید واقع شده است.
اکنون و با توضیحات اما میتوان به راز تشبیه پیش گفته بازگشت و آن اینکه چرا حالت فنا فی المال تشبیه شده است به لیله قدر؟لیله قدر ظرفی است که کتاب در آن فرود آمده است و آن همان لوح محفوظ یا علم الهی است و از آنجا که علم الهی با معلوم در اتحاد وجودی است،بنابر تشبیه فناء فی الله که نور حرف است به نور حرف تنها تکثر در واژگانی به شمار میرود که با وجود کثرت از وحدت معنایی و مدلولی برخور دارند.
ابن عربی خود در فرازی اینگونه به این امر اشاره میکند؛«اما اینکه خداوند لیله قدر را اختیار کرد به این دلیل است که امور جز با ظرفیت و گنجایش خود نزد حق متمایز نمیشوند و چون حق غیب است از اینرو قدر را به شب اختصاص داد زیرا شب هم پنهان است؛همانگونه که غیب پنهان است»(فتوحات،ج 2،ص 071)."