خلاصه ماشینی:
"توضیح اینکه تعلیمات اسلام جز در موارد محدودی که از طریق عمل پیغمبر (ص)بیان شده به وسیله کتاب و سنت و از طریق"الفاظ"است،و برای فهم معانی از این الفاظ ضوابطی وجود دارد که ترک این ضوابط یا سبب جمود است و یا سبب بازیچه قرار دادن الفاظ و تفسیر به رای زیرا الفاظ دارای"معانی حقیقی" و"معانی مجازی"است،مسلما معانی حقیقی را رها کردن و به سراغ معانی کنائی و مجازی رفتن بدون قرینه ممکن نیست،ولی با وجود قرینه مجاز و کنایه اصرار بر معانی حقیقی نیز باعث بیگانگی و دور افتادن از مقصود گوینده است.
در اینجا"جمود"میگوید:"عرش به همان معنی"تخت"است،و خداوند هم جسمی دارد که روی آن قرار میگیرد و عرشش بر فراز آسمانها نهاده شده است ولی فهم صحیح درباره الفاظ میگوید عرش و کرسی به معنی مجموعه عالم هستی است که مرکز قدرت و تخت فرمانروائی خدا است.
مثال دیگر: شخص نیازمندی به سراغ فرد غنی و کریمی میرود و میگوید: انظر الی(نگاهی به حال و روز من کن)مسلما معنی حقیقی نگاه کردن همان مشاهده با چشم است،آیا هدف گوینده آن است که آن شخص با چشم خود نگاهی به سر و صورت و وضع و خانه او کند، همین و بس؟یا این سخن کنایه از آن است که او کمک مناسبی درباره تقاضا کننده انجام دهد،همه معنی دوم را میفهمند و در اینجا"قرائن حالیه"به کمک میشتابد،و معنی مجازی یا کنائی را در نظر مجسم میسازد،حال اگر آن شخص کریم و غنی با چشم نگاهی به متقاضی کند،سپس بگوید هدف تامین شد، دنبال کارت برو چقدر جمود و بیخبری محسوب میشود."