خلاصه ماشینی:
"مقاله ضمن اشاره به اظهارات رسمی مورخ 8 شهریور 1374 آقای گئورکی کاراسین سخنگوی وزارت امور خارجه مبنی براینکه روسیه از ادامهء مذاکرات بین 5 کشور ساحلی دریای خزر حمایت کرده و حاضر است در صورت لزوم«موافقنامه بنیادین شوروی-ایران»را در این مورد اصلاح کند ولی از مواضع اصولی خود عدول نخواهد کرد را به عنوان نوعی عقبنشینی در دستگاه سیاست خارجی روسیه تلقی نموده است.
جنگ کوچک نفتی«مبارزه برای دریای خزر در محافل قدرت روسیه»،سیودینا، (8 سپتامبر 1995) در پی امضای موافقتنامه وزیر سوخت و انرژی روسیه در باکو در زمینهء اکتشاف و توسعه میادین نفت و گاز در خاک جمهوری آذربایجان،نظرات مختلف و متضادی را در روسیه به وجود آورده که نویسنده عنوان فوق را مطرح و معتقد است:این موافقتنامه به روسیه اجازه داد که وارد کنسرسیوم بزرگ بین المللی استفاده از 3 میدان نفتی خزر با ذخایر بیش از 450 میلیون تن شود.
هنوز مرکب امضای رؤسای شرکتهای عضو کنسرسیوم بین المللی نفتی زیر تصمیم ارسال نفت به غرب با استفاده از مسیرهای روسی و گرجی خشک نشده بود که حیدر علی اف به ایران پیشنهاد کرد در بهرهبرداری مشترک از منطقه نفتی«شاه دنیز»در دریای مازندران شرکت جوید.
از مدرکی که بالشاکوف و ولایتی وزیر امور خارجه ایران امضا کردند نتیجه گرفته میشود که:ایران و روسیه معتقدند تمام اختیارات و حقوق در مورد دریای مازندران و ذخایر آن انحصارا به کشورهای ساحلی تعلق دارند،و فقط آنها به طور مشترک میتوانند مقررات عمل در مازندران را تعیین کنند."