چکیده:
امروزه یکی از مسایل مهم،جهانی شدن و پیامدهای آن بر بخشهای گوناگون اقتصادی(صنعت، کشاورزی و خدمات)است.این پدیده،در مقیاس بین المللی و ملی،چالشها و فرصتهایی برای بخشهای گوناگون اقتصادی پدید آورده است که برای کشورهای توسعهیافته و در راه توسعه یکسان نیست.در این نوشتار،با پرداختن به پدیدهء جهانی شدن اقتصاد،شرکتهای چند ملیتی(کارگردانان اصلی روند جهانی شدن اقتصاد)،سرمایهگذاری(ابزار اصلی این شرکتها)،سازمان بازرگانی جهانی(نیرومندترین نهاد در روند جهانی شدن اقتصاد)و بستر فراهم شده در این روند،به بخش کشاورزی میپردازیم و چالشها و فرصتهای فراروی این بخش در بستر جهانی شدن اقتصاد را بررسی میکنیم.در پایان، راهکارهای بایسته برای رشد پایدار بخش کشاورزی پیشنهاد میشود.
خلاصه ماشینی:
"در پایان این گفتگوها بود که سازمان بازرگانی جهانی WTO برپا شد؛سازمانی که بازوی سامانه سرمایهداری(نظام بازار)است؛مرجعی توانمند برای ساماندهی روابط اقتصادی در جهان که بتواند همهء بازدارندهها بر سر راه بازرگانی آزاد را از میان بردارد و راهکارهای بازار را برای آسانتر کردن کار شرکتهای چندملیتی فراهم آورد؛سازمانی که امروزه قوانین بازرگانی جهانی را تدوین،تصویب و اجرا میکند و به هرگونه سرپیچی اعضا رسیدگی میکند و حتا کشورهای غیر عضو24را در تنگناهایی میگذارد تا به راهکارهای WTO گردن نهند و به آن بپوندند.
به سخن دیگر،شرکتهای چندملیتی سرمایههای خود را در بخشهایی از کشورهای رو به توسعه به کار میاندازند که در آن بتوانند از نیروی انسانی ماهر و متخصص،راه را بر سرمایهگذاری داخلی و خارجی در بخش کشاورزی ایران میبندد و این بخش با کمبود نیروی انسانی متخصص و علمی نبودن تولید توان ماندگاری در پهنهء رقابتهای جهانی را نخواهد داشت.
بخش کشاورزی ایران،در این فضای جهانی شدن اقتصاد،با فرصتها و چالشهایی به شرح زیر روبهرو است: -گستردگی29سرزمین،گونهگونی آب و هوایی، انرژی ارزان،استقلال نسبی و کمترین وابستگی به درآمدهای ارزی،انرژی فراوان خورشیدی(003 روز آفتابی در سال)،فرآوردههای گوناگون باغی،زراعی و دامی قابل صدور،11/4 درصد از تولید ناخالص داخلی،52 درصد اشتغال،32 درصد صادرات کالاهای غیر نفتی،تأمین 08 درصد خوراک کشور و 09 درصد مواد اولیهء مورد نیاز صنایع،و وجود 081 هزار تن دانشآموخته رشته کشاورزی،از مزیتهای اصلی بخش کشاورزی ایران است."