خلاصه ماشینی:
"در آیه قبل هم خداوند سخن را با مسأله بعث پیامبری امی آغاز کرد و بر مسلمانان منت نهاد که از میانه همه اقوام امی (ناخوانا) پیامبر را در بین آنان مبعوث کرد تا کتاب را بر آنان بخواند و تزکیهشان کند و کتاب و حکمتشان بیاموزاند و در نتیجه آنان را از ظلمتهای گمراهی به سوی نور آگاهی هدایت نماید و از حضیض جهل به اوج علم و حکمتشان برساند و در آخر سوره هم به طور عتابآمیز و سرزنش آگین میفرماید: آن مردم بسوی لهو و تجارت میل کردند و پیامبر دلسوز را سرپا در حال خطبه در نماز جمعه رها کردند، با این که نماز جمعه از بزرگترین مناسک دینی است11: «...
سعدی شیرازی تحت تأثیر قرآن کریم است که در باب هشتم گلستان خود میگوید: «دو کس رنج بیهوده بردند و سعی بیفایده کردند: یکی آنکه اندوخت و نخورد و دیگر آن که آموخت و نکرد علم چندان که بیشتر خوانی چون عمل در تو نیست نادانی نه محقق بود نه دانشمند چارپایی بر او کتابی چند آن تهی مغز را چه علم و خبر که بر او هیزم است یا دفتر13 این انفجار نور علم، این تأکید فراوان بر کتابت و نگارش در دادوستدها و عهود و مواثیق و اسناد از هر نوع، این سفارش که قیدوا العلم بالکتابه14 از آغاز برآمدن خورشید اسلام از سرزمینی که در آن بجز عده معدودی همه امی بودند؛ باعث تنظیم رسائل، مکاتیب، کتابها گردید و دانشمندان و محدثان فراوانی ظهور کردند و کمکم در حلقات درس پیشوایان بزرگوار اسلام و ائمه بزرگوار صدها تن عالم سترگ تربیت شد و کتابخانههای بسیار بوجود آمد و مدارس و دارالعلمهای بزرگ پی افکنده شد."