خلاصه ماشینی:
"سوای این سنگنبشتهها آثار کهن دیگری نیز بین زردشتیان به زبانهای اوستایی و پهلوی وجود داشت که حتی موبدان زردشتی که متون اوستایی را از کودکی از پدران خود آموخته و از حفظ میسرودند قادر به خواندن و درک درست آن متون نبودند.
مخصوصا طبقات روشنفکر عصر قاجاریه که به دنبال اعتلای نام ایران و رهایی آن از محنت و مسکنت آن روزگار بودند با دستاویز به هویت تازهء خود(که بسیار کهنه بود)کوشش در ایجاد سرافرازی و شخصیت در قوم ایرانی نمودند و حتی با آنجا پیش رفتند که زبان فارسی را از لغات عربی بپیرایند و فارسی سره بنویسند و در گفتگوهای خود نیز از به کار بردن واژههای عربی بپرهیزند.
در اینجا باید گفته شود که در امریکا و سایر نقاط جهان نیز کنفرانسهای سالیانهء گوناگون در زمینهء ایرانشناسی بهطور خالص و یا شرقشناسی بهطور اعم(که ایران شناسان نیز حوزه و بخش جدای خود را دارند)تشکیل میشود و در سالهای اخیر در ایران نیز تشکیل چنین کنفرانسهایی از سرگرفته شده است.
دانشگاه اورشلیم نیز هر چهار سال یک بار کنفرانس مطالعات ایرانی-یهودی برگزار میکند زیرا همانطور که میدانیم سرگذشت قوم یهود از زمانهای کهن با سرگذشت ایران گره خورده که مندرجات کتاب تورات شاهدی بر آن است.
در کمتر فرهنگی در جهان نظر فرهنگ ایرانی ویژگیهایی از قبیل دوستی،عشق،از خودگذشتگی،وفاداری،رعایت حال دیگری،مبارزه با خود بزرگبینی،تأکید بر بردباری و تساهل مورد توجه قرار گرفته است، و تصادفی نیست که رئیس جمهوری ایران در مجمع عمومی سازمان ملل پیشنهاد کرده است که سال 2001 سال گفتگو میان تمدنها باشد چرا که این نمایانگر آن است که فکر آزادی و گفتگو از روح این فرهنگ سرچشمه میگیرد."