خلاصه ماشینی:
"این متن، هیجدهمین متن دستنویس یادشده است و جدا از نام گذاریاش به فارسی،تحت عنوان «فضل دیگر»،از نام دیگری نیز به فارسی میانه(-پهلوی)،که به دنبال عنوان فارسی آمده،برخوردار است:«اندر[روایت]باز سپید».
هرچند استفاده از صورتهای گوناگون املایی واژهها در یک متن،تنها ویژهء این روایت نیست و در بسیاری از متنهای پهلوی میتوان به آن برخورد،اما پارهای از صورتهای املایی که نویسنده/کاتب«اندر[روایت]باز سپید»برای برخی واژههای متن برگزیده،در حقیقت شکل صوتی این واژههاست.
شکل استفاده از افعال نیز در این متن نامتعارف است.
دومین ساختار،که در نیمهء دوم متن از آن استفاده شده،بر پایهء ساختار زبانی متنهای تاریخی،و نثر به کار گرفته شده در این آثار شکل گرفته است.
همچنان که واژهء«کوه»را که پیش از این واژه آمده، باز هم به شکل صوتی آن ؟؟؟ نوشته است.
توضیحات: (*)رهام اشه،برگردان متن را به مهر از نظر گذرانده و در تصحیح برگردان پارهای از واژهها، پیشنهاداتی داده است.
با توجه به این که بر پایهء معنای نخست واژه،جایی که متن از آن صحبت میکند،معبد است،و همچنین براساس معنای دیگر واژهء،که ورشنیست،برگردان«آتشکده»(معبدی که جای روشنی/نور است)،به نظر مناسب آمد.
4. این واژه را با املای:؟؟؟ مکنزی در واژهنامهء پهلوی خود ayab خوانده و ثبت کرده است.
اما اگر آخرین حرف همین صرت از واژه:؟؟؟ را،«ف»بخوانیم-که یکی از سه معادل آن:«ف»،«پ»و«ب»[و همچنین-گو که به ندرت-«و»]در آوانویسیست-با واژهء ayaf ، آمده از ayaftan -یافتن،روبرو میشویم؛صورتی که به مفهوم متن نزدیکتر به نظر میآید.
با این حال،اگر واژه را ayab هم بخوانیم-به همان صورتی که مکنزی ثبت کرده- باز هم به مفهومی که از متن استنباط میشود:(یاب ربا)،نزدیک است."