خلاصه ماشینی:
"برای بنده فرض است به حکم تجربیات گذشته و خدمتگزاری طولانی در این موقع که چنین ارادهای فرمودهاند علنا و بالصراحه به عرض برساند که این تصمیم از هر جهت مضر و خطرناک و برخلاف مصالح عالیهء کشور است و اشکالات بسیار و عواقب ناگواری را نه فقط برای شخص اول مملکت ایجاد خواهد کرد و از نظر سیاست بینالمللی نیز برای کشوری ضعیف مانند ایران در حکم سمی مهلک است و به همین نظر بوده است که در قانون اساسی ایران طبق اصل 44 شخص پادشاه را از مسؤولیت مبری دانستهاند و در نتیجهء همین عدم مسؤولیت است که تماممواردی که مربوط به فرماندهی کل قوا و عزلونصب وزرا و سفرا و اعلام صلح و جنگ و صحه و امضای فرامین و آنچه از این قبیل هست عموما دارای جنبهء تشریفاتی میگردد و این حقوق فقطوفقط ناشی از ملت ایران است که بودجهء عمومی مملکت را از نظام و غیر نظام از دسترنج و محرومیتهای خود پرداخته و تمامی این حقوق را در محیط اختیار و اقتدار نمایندگان خود گذارده است که از طرف نمایندگان ملت یعنی مجلس شورای ملی و سنا به وسیلهء رأی تمایل و اعتماد به وزرا تفویض میشود و بدیهیست در غیر این صورت مشروطیت یعنی حکومت ملی و مسؤولیت وزرا مفهوم خارجی نخواهد داشت چه اگر شخص پادشاه مداخله در امور مملکت فرماید طبعا مورد مسؤولیت واقع میشود و طرف بغض و عنادعامه واقع میگردد و چنین نتیجهای نقض منظور قانونگذار را مینماید و سنجش اختیارات رئیس جمهور امریکا یا سویس با پادشاه ایران غیر وارد است زیرا آنها اگر از حدود اختیارات خود تجاوز کنند در آینده از انتخاب مجدد محروم و محاکمه میشوند در صورتی که طبق قانون اساسی سلطنت ایران مقامی ثابت و از تغییر و تبدیل مصون و محفوظ است چنانکه در کشور بزرگ انگلستان و سوئد و بلژیک که نمونهء بارز این نوع سلطنت هستند هیچگونه حقی از این قبیل برای شخص پادشاه منظور نشده است."