چکیده:
«گونهشناسی»شناخت کاربردهای زبان فارسی است در حوزههای جغرافیایی و دورههای مختلف،و تطبیق آن با متون فارسی،با سنجش مقولههای مختلف زبانی و بیان هرمتن با متون دیگر میتوان به مجموعهای از همخوانیها دست یافت،که همین همخوانیها اساس کار در گونهشناسی است.بنا بر اصل گونه شناسی،هر دست نوشت ویژگیهای زبانی و فرهنگی حوزهء خویش را دارد و در صورت آمیزش آنها،ویژگیهای سبکی هرکدام از دست نوشتهها از آنها گرفته میشود و اصالت متن نهایی نیز مخدوش میگردد.
«شدت رواج واژگانی»نیز عامل دیگری است در تعیین تشابهات و تفاوتهای حوزههای زبانی متون کهن
خلاصه ماشینی:
"«گونهشناسی»دانشی جدید است در حوزهء زبان و ادبیات فارسی،که برای اولینبار به قلم
همواره رسم بر این بوده است که برای تصحیح هر متن،مصحح کتاب ابتدا در حد امکان
«گونه»کاربردی از زبان است که میتواند در یک حوزهء جغرافیایی و دریک دورهء زمانی
گفتاری و نوشتاری تقسیم میشود: گونهء گفتاری:زبان گفتاری مردم یک حوزهء جغرافیایی خاص،در یک دورهء زمانی است که
«گویش»کاربردی از گونهء زبانی است که در حوزههای جغرافیایی کوچکتری
«گونهشناسی»شناخت کاربردهای زبان فارسی است در حوزههای جغرافیایی و
«گونهشناسی»شناخت کاربردهای زبان فارسی است در حوزههای جغرافیایی و
زبانی در متن چاپی این اثر ارزشمند شده است.
پس در بررسی متون با مشاهدهء واژگانی که با دیگر واژگان حوزهء متن همخوانی ندارد
شدت رواج یکی از دیگری بیشتر است و در متن دیگری نیز این رجحان کاربرد به چشم
«شاکر»آمده و این در حالی است که مفسر در تفسیر آیه 286 سورهء بقره از اصطلاح
یعنی مفسر با اصطلاح«آزادی کردن»و معادل آن آشنا بوده است اما رواج واژه به گونهای
همچنین است کاربرد پیشوند«نیک»در صیغههای تفضیلی در دو متن ترجمهء قرآن 1089
است-واژگان معرفی شده کاربردی عام در همه متون این حوزه دارند.
(2)پس این گروه جای باش ایشان دوزخ است.
«و استعبینوا بالصبر و الصلوهء و إنها لکبیرهء إلا علی الخاشعین»(بقره/45) (1)یاری خواهید از من به صبر کردن و نماز کردن،و این یاری خواستن بزرگ است و گران
(2)و یاری خواهیت به شکیبایی کردن و نماز و هراینه وی دشوار است مگر بر ترسکاران.
پیوندهای یکایک متون با این حوزههای زبان دست یافت."