خلاصه ماشینی:
"لهذا چنانچه گذشت سلوک ناهموار مینمایند و چپرها (تحمل)کرده شکایت به امنای استنبول نمیبرند زیرا که چپرها عیوب ایشان را فاش کنند ایشان عیوب چپرها را ظاهر خواهند کرد هر دو جماعت در دل خود (9)-یعنی ماهیانه حساب فهمیده خاموش میباشند،در میانه،کار سلطنت مهمل و معطل میماند10 میرزا ابو طالب خان در جای دیگر از سفرنامه خود،از رشوهخواری قضات عثمانی یاد کرده چنین مینویسد: "قضات ایشان اگرچه اکثر رشوتخور و بی علم میباشند،اما بسیار قوی حکمند"11 خیانت بزرگ وزیر اعظم اگر اینگونه رشوهخواری و بدرفتاری با مردم،تنها در آن حد که میرزا ابو طالب خان از آن یاد میکند،بود شاید چندان خطرناک جلوه نمیکرد،اما از انجا که این پدیدهء خطرناک و نفرتانگیز،در میان مقالات بالا،بیش از کارکنان دون پایه رواج داشت،گاهی از نظر سیاسی و نظامی برای کشور و دولت بسیار گران تمام میشد چنانکه در جنگ عثمانی با روسیه پیش آمد.
"13 رشوههای کلان سلطان عبد الحمید که پدیده انعام و بخشش گرفتن از مراجعان ادارات را چنین توجیه میکند و آنرا مغایر با رشوهخواری میداند،در جای دیگر از یادداشتهای سیاسی خود،ناگزیر به پدیده شوم رشوهخواری اعتراف کرده مخصوصا از بعضی از نمایندگان عالیرتبه دولت نام برده بر کنار کردن آنان را ضروری میشمارد وی در این زمینه چنین مینویسد: "لازم است حاکم"بورسا"را از کار برکنار کنیم،میدانیم که بعضی از حکام ولایات از موقعیت و منصب خود در راه جمعآوری ثروت سوء استفاده میکنند ولی این حاکم وقاحت را به جائی رسانده که سفیر فرانسه رفتار او را مورد انتقاد قرار داده است،بنابراین هیچ چیز مانع برکناری او نمیشود و هیچگونه وساطت و شفاعتی در مورد وی سودی نخواهد داشت."