خلاصه ماشینی:
"در بخش اصول و مبانی دو بحث اصول اعتقادی شیعه و اصول و مبانی سیاسی شیعه مورد بررسی قرار گرفته است در قسمت اصول و مبانی اعتقادی مباحث ولایت،امامت، عصمت،علم امام،سابقه،قرابت،وصایت و تنصیص و در قسمت اصول و مبانی سیاسی،حاکمیت الهی،شئون امامت و ملاکهای گزینش امام و خلیفه و نیز روشهای به دست آوردن قدرت و حاکمیت،جایگاه سیاسی مردم و آزادی و اختیار و حقوق و وظایف متقابل دولت و ملت مطرح شده است و در پایان،قرآن،سنت رسول خدا(ص)و سیرهی امام علی(ع)و سایر ائمه(ع)را به عنوان منابعی که اصول سیاسی تشیع از آن سرچشمه میگیرد،ذکر کرده است.
نویسنده در این فصل،پس از ارائهی مطالبی دربارهی زندگی امام(ع) فعالیت علمی-فرهنگی امام(ع)را در قالب مبارزه با فتنهی خلق قرآن، مبارزه با غالیان،مبارزه با صوفیگری و تربیت شاگردان شایسته بیان می- کند و پس از آن فعالیتهای سیاسی-اجتماعی امام(ع)را تحت عناوین اثبات امامت و پیشوایی امام(ع)،نامشروع دانستن حکومت بنی عباس، فراهم کردن زمینهی غیبت امام مهدی(ع)و سازمان ارتباطی وکالت را مطرح کرده و راجع به هرکدام توضیحی ارائه میدهد.
با توجه به سال تولد و وفات ایشان(80-148 ه)میتوان فهمید که اعداد اشتباه است و دورهای که زیر نظر پدرشان بودند،حدود 20 سال بوده است(به گفتهی خود نویسنده دورهی امامت پدرشان 19 سال بوده است) 15-در صفحهی 256 بیان شده شرایط سیاسی برای امام صادق (ع)فراهم نبود و ترس و وحشت بر مردم حاکم بود و آنان آمادگی مبارزه را نداشتند.
16-در صفحهی 257 در پاراگراف اول آمده است که دورهی امامت امام صادق(ع)دورهی آزادیهای سیاسی و مذهبی است و در پایان همان صفحه در بیان دلایل عدم قیام امام صادق(ع)در شمارهی یک بیان میکند که در این دوره به دلیل اختناق حاکم،مردم آمادگی برای مبارزه نداشتند در اینجا صدر و ذیل بحث باهم نمیخواند."