چکیده:
در این مقاله سعی شده است به این سؤال مهم پاسخ داده شود که اگر در ظهر اسناد تجارتی امضایی وجود داشته باشد و هیچ دلیل نباشد که به کمک آن بتوان معلوم کرد که امضا متعلق است به ظهرنویس یا ضامن چه باید کرد. در این مورد بین حقوقدانان اختلاف نظر دیده میشود.نظریات آنان را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و بر اساس قانون تجارت ایران و قوانین یکنواخت مصوب سالهای 1930 و 1931 ژنو راجع به برات و سفته و چک ثابت کردهایم که باید بپذیریم که امضاکننده تحت عنوان ظهرنویس در سند مداخله کرده است.
خلاصه ماشینی:
"امضای شخص ثالث در ظهر سند تجارتی ظهور در ضمانت دارد یا ظهر نویسی؟ دکتر امیر حسین فخاری چکیده در این مقاله سعی شده است به این سؤال مهم پاسخ داده شود که اگر در ظهر اسناد تجارتی امضایی وجود داشته باشد و هیچ دلیل نباشد که به کمک آن بتوان معلوم کرد که امضا متعلق است به ظهرنویس یا ضامن چه باید کرد.
مبحث دوم شرایط شکلی اعتبار ضمانت در اسناد تجارتی این شرایط را هم در حقوق ایران و هم در مقررات بینالمللی ژنو مورد مطالعه قرار میدهیم: بند 1-قانون تجارت ایران در قانون تجارت ایران فقط در فصل اول باب چهارم راجع به برات، مسأله دخالت ضامن پیشبینی شده است و در جزء آخر ماده 249 آن قانون مقرر گردیده است:«ضامنی که ضمانت براتدهنده یا محال علیه یا ظهرنویس را کرده فقط با کسی مسؤولیت تضامنی دارد که از او ضمانت نموده است».
پس وقتی مقنن به صراحت چنین اجازهای را داده، چطور میتوان آن امضا را متعلق به ظهرنویس ندانست و چنانکه کمیسیون مشورتی حقوق تجارت اداره حقوقی وزارت دادگستری و قضات دادگاههای حقوقی(2)اظهارنظر کردهاند،آن امضا را از آن ضامن تلقی (15)امضای دارنده سند در ظهر آن به عنوان ظهرنویسی سفید نامیده میشود و این نوع ظهرنویسی در حکم ظهرنویسی در وجه حامل است و با ظهرنویسی سفید،سند به صورت سند در وجه حامل درمیآید و از مقررات حاکم بر اسناد در وجه حامل تبعیت میکند."