چکیده:
این مقاله بررسی ساختگرایانهء ابیاتی از منطق الطیر عطار است و ابیات 616 تا 680 این را در بر میگیرد.این قسمت از کتاب،به منزلهء پیش درآمدی بر داستان اصفی محسوب میگردد.برای آشنای کردن خواننده با موضوع اصلی داستان،عطار از شیوهء براعت استقلال بهره گرفته است که هستهء اصلی آنرا در خود نهفته است.
خلاصه ماشینی:
") اکنون هریک از قسمتهای سیزده گانه را بهطور جداگانه نقل میکنیم و سمبلها و معانی سمبلیک آن را براساس طرح سه جزئی بالا مشخص میسازیم:قسمت اول:مرحبا ای هدهد هادی شده در طریقت پیک هر وادی شده ای به سرحد سبا سیر تو خوش با سلیمان منطق الطیر تو خوش صاحب سر سلیمان آمدی از تفاخر ناجور زان آمدی دیو را در بند و زندان بازدار تا سلیمان را تو باشی رازدار دیو را وقتی که در زندان کنی با سلیمان قصد شادروان کنی (ابیات 621-617)1 در این قسمت هدهد در معنای 1-پرندهی موسوم به شانه به سر 2-سالک 3-روح آمده است و: سلیمان در معنای\1-دومین پادشاه و پیامبر بنی اسراییل\2-ولی خدا\3-پیر و مرشد و: دیو در معنای\1-موجود کژ رفتار افسانهیی\2-نفس\3-جسمقسمت دوم:خهخهای موسیجهی موسی صفت خیز موسیقا رزن در معرفت گردد از جان مرد موسیقیشناس لحن موسیقی خلقت را سپاس همچو موسی دیدهای آتش ز دور لاجرم موسیجهای در کوه طور هم ز فرعون بهیمی دورشو هم به میقات آی و مرغ طور شو بس کلام بیزفان و بیخروش فهم کن بیعقل،بشنو نه به گوش (ابیات 626-622) موسیجه:\1-یکی از گونههای قمری یا فاخته\2-سالک\3-روح موسی:\1-پیامبر بنی اسراییل\2-ولی خدا\3-پیر فرعون:\1-فرمان مصر در عصر موسی\2-نفس\3-جسمقسمت سوم:مرحبا ای طوطی طوبینشین حلهور پوشیده طوقی آتشین طوق آتش از برای دوزخیست حله از بهر بهشتی و سخی است چون خلیل آن کس که از نمرود است خوش تواند کرد در آتش نشست (1)."