چکیده:
هدف اصلی این مقاله، استفاده از روش تحلیل پوششی دادهها، برای تعیین پرتفوی
بهینه، از کارآترین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران
میباشد.انتخاب پرتفوی، یکی از مسائل مهم مورد بحث حوزه مالی از دیرباز بوده و با
تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته، الگوهایی نیز برای تعیین پرتفوی بهینه ارائه
شده که به مرور زمان ایرادات هرکدام مشخص و الگویی دیگر، جایگزین الگوی قبلی گردیده
است.از جمله مشکلات اساسی الگوهای ارائه شده، نادیده گرفتن شاخصها و ابعاد
چندگانه، برای ارزیابی نهایی پرتفوی سهام میباشد، و این کاستی اعتبار نتایج
ارزیابی را، زیر سؤال میبرد.کاستی دیگر که به این الگوها وارد است، عدم شناسایی
دلایل رد یا پذیرفته شده یک شرکت در پرتفوی بهینه میباشد.برای رفع این کاستیها،
از روش AED که از جمله روشهای تصمیمگیری چند معیاره است، استفاده میشود.با
استفاده از این روش، میتوان شرکتهای کارآ و ناکارآ را مشخص و شرکتهای ناکارآ را
رتبهبندی و برای آنها از بین شرکتهای کارآ، مرجع(الگو)جهت رسیدن به مرز کارآیی
مشخص کرد، همچنین میتوان میزان تأثیر هریک از متغیرها را، در میزان کارآیی شرکت
مشخص کرد.در این تحقیق، از الگوی RCC ، با ماهیت ورودی و با فرم پوششی استفاده
شده است.نتایج تحقیق نشان داد که از بین 90 شرکت مورد بررسی تعداد 29 شرکت که در
واقع 32 درصد کل شرکتها را شاملمیگردند، کارآ و تعداد 61 شرکت، ناکارآ شناخته
شدند.
خلاصه ماشینی:
"چکیده هدف اصلی این مقاله، استفاده از روش تحلیل پوششی دادهها، برای تعیین پرتفوی بهینه، از کارآترین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران میباشد.
انتخاب پرتفوی، یکی از مسائل مهم مورد بحث حوزه مالی از دیرباز بوده و با تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته، الگوهایی نیز برای تعیین پرتفوی بهینه ارائه شده که به مرور زمان ایرادات هرکدام مشخص و الگویی دیگر، جایگزین الگوی قبلی گردیده است.
در این مقاله، سعی خواهد شد، ضمن شناسایی عوامل مالی مؤثر بر تصمیمگیری، راجع به انتخاب پرتفوی بهینه و به منظور رفع کاستیهای یاد شده، از روش(AED)که یکی از روشهای پیشرفته تحقیق در عملیات میباشد، برای ارزیابی و انتخاب پرتفوی بهینه سهام شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران استفاده کنیم.
در این روش، میتوان با استفاده از چندین متغیر ورودی و خروجی، میزان کارآیی شرکتهایی را که اطلاعات آنها در دست میباشد، محاسبه و شرکتهای کارآ را از شرکتهای ناکارآ جدا کرد و همچنین میتوان علت ناکارآ بودن شرکتها را با تحلیل حساسیت تعیین و از اطلاعات به دست آمده، جهت انتخاب پرتفوی بهینه از بین شرکتهای کارآ استفاده کرد.
همچنین مقادیر تأثیر هر متغیر در میزان کارآیی، برای یک شرکت در جدول(1)، مشخص شده است که میتوان براساس آن، تأثیر هر متغیر در میزان کارآیی را، تعیین کرد؛بهطور مثال، در مورد شرکت داروسازی ابوریحان ورودی اول 36 درصد و ورودی سوم 64 درصد در انتخاب شرکت تأثیر دارد؛پس بهتر است که مدیریت این شرکت، با توجه به ماهیت ورودی بودن الگو به دنبال کاهش ورودی سوم خود باشد؛چون تأثیر بیشتری روی کارآیی دارد."