چکیده:
در قرون اخیر افتراق و خصومت شدیدی میان مسلمانان بر سر مسأله توسل به پیامبر اکرم(ص)و اهل بیت(ع)و اولیاء صالحین پدید آمد،به طوری که مخالفان توسل، موافقان را متهم به شرک و در مقابل موافقان،مخالفان توسل را متهم به دشمنی و بیزاری از پیامبر اکرم(ص)و خاندان طاهرین کردند؛که نتیجه آن،شدت تعصبات در هر دو طرف و سلطهء بیگانگان بر ممالک اسلامی بود.در اینجا سعی شده است مسأله توسل و چگونگی آن مورد نقد و بررسی قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
"استاد سید محمد آلوسی بغدادی از ابن عبدالسلام نقل میکند که خدا را به پیامبر قسم دادن جایز است،زیرا که او سرور فرزندان آدم است؛به دلیل این که ترمذی و احمد بن حنبل حدیث حسن و صحیحی را از عثمان بن حنیف نقل میکنند که:مردی نابینا خدمت پیامبر اکرم(ص)رسید و گفت دعا کن تا خدا چشمانم را درمان کند.
فتوای 75 نفر از علمای کشورهای اسلامی بر جو از توسل به پیامبر اکرم(ص)و اولیا شیخ خلیل احمد سهارنپوری در کتاب خود المهند علی المفند،فتوای 75 نفر از علمای بزرگ اهل سنت کشورهای مختلف اسلامی را بر جواز توسل به قبر پیامبر اکرم(ص)جمعآوری کرده،که خلاصهء آن از این قرار است: از نظر ما و مشایخ ما زیارت قبر سید المرسلین(روحی فداه)از عظیمترین قربتها و از مهمترین ثوابها و بزرگترین وسیله برای دستیابی به درجات بلند میباشد.
3-تمسک به آیه: فلا تدعوا مع الله احدا2 دلیل دیگر سلفیها چون سید محمد رشید رضا بر عدم جواز توسل به پیامبر(ص)بعد از فوت این است که وسیله برای تقرب به خدا باید چیزی باشد که خداوند برای مردم مقرر داشته مانند ایمان و عمل و دعا.
پنجمین دلیل سلفیها چون ابن تمیمیه،ابن عبدالوهاب و سید محمد رشید رضا بر عدم جواز توسل به پیامبر بعد از مرگ،آیه 491 سوره اعراف است: و ان الذین تدعون من دون الله عباد امثالکم و کسانی را که به جای خدا به دعا میخوانید بندگانی مانند شما هستند."