خلاصه ماشینی:
"اما سرمایه فرهنگی چیست؟این مفهوم که اولینبار توسط پیر بوردیو،جامعهشناس فرانسوی مطرح شد و شاید،به بینظریرترین شیوه،در کتابش بنام«تمایز»11مورد بررسی قرار گرفت،یک مفهوم جامعه شناختنی مرتبط با نابرابری اجتماعی12و موقعیت اجتماعی13 است،و اغلب،به عنوان مجموعهای از صلاحیتهای فرهنگی14 توصیف میشود که افراد به منظور شرکت در فعالیتهای فرهنگی گوناگون موسوم به«فرهنگ برتر»یا ذوق15همچون هنرهای بصری، ادبیات،موسیقی و تئاتر،ناگزیر به کسب آنها هستند.
یک ارتباط مشخصی بین اشکال مختلف مفاهیم فرهنگی وجود دارد؛برای نمونه،مطالعه آثار ادبی(سرمایه فرهنگی عینیت یافته)به فرد کمک میکند که مهارتهای زبانی و دانش فرهنگی خود را ارتقا بخشد (سرمایه فرهنگی تجسم یافته)که آن نیز به نوبه خود،کسب مدارک تحصیلی را تسهیل میکند(سرمایه فرهنگی سازمان یافته).
برای مثال،سالیوان20(2001)تشریح میسازد که چگونه استفاده جوانان از کتابخانه عمومی و به امانت بردن کتاب(استفاده از سرمایه فرهنگی عینیت یافته)یک شاخص مهم در کسب مهارت زبانی و دانش فرهنگی است(سرمایه فرهنگی تجسم یافته)،که این سرمایه نیز به نوبه خود در کسب مدارک تحصیلی(شایستگیهای دانشگاهی)حائز اهمیت است(سرمایه فرهنگی سازمان یافته).
از طرفی،به عنوان مثال:اگر بخواهیم برای کتابخانههای عمومی،ادعای تسهیل سرمایه فرهنگی را در قالب آنچه بوردیو اصرار میورزد متصور شویم،این ادعا با درنظر گرفتن رسالت آنها که باید انواع سلایق و ذائقههای مطالعاتی آحاد کاربران را مورد توجه قرار دهند،رنگ خواهد باخت؛گرچه،این احتمال وجود دارد که ما در آینده درباره اصطلاح سرمایه فرهنگی،به موازات اینکه کتابخانهها و سایر نهادهای فرهنگی به دنبال توجیه هزینه کرد منابع خود میباشند، بیشتر خواهیم شنید."