خلاصه ماشینی:
"36-بررسی موانع موجود بر سر راه توسعهء اقتصادی کشورهای در حال توسعه«مجلهء اقتصادی»،سال 4،ش 9(آذر 1368)،ص 7-15.
تغییرات اساسیای که توسط دولت در تایوان،کرهجنوبی و ژاپن-و نه آمریکای لاتین-انجام گرفته است و به تباین اجرایی این دو منطقه مربوط میشود،اصلاحات ارضی در سالهای اول بعد از جنگ،وارد کردن نیروی کار کارگران جوان زن که ستون فقرات صنایع صادراتی(بویژه پارچهبافی و الکترونیک)را تشکیل دادند،تأسیس اتحادیههای کارگری و نظام بیمهء عمر در شرکتهای جدید،و توسعهء مؤسساتی مانند جتروی ژاپن( Japan,s JETRO ) برای بالا بردن سطح صادرات را شامل میشود.
برای درک کامل اقتصاد دوباره ساخته شدهء آسیای شرقی باید به پایههای اجتماعی-سیاسی و اساسی این کشورها توجه داشت،که ظرفیت بینظیر دولتهای آسیایی شرقی را در اجرای استراتژیهای هماهنگ توسعه به نمایش میگذارد( Deyo دیو،1987)انتخاب نویسنده در مورد درآمدهای صادراتی به عنوان اتصالی استراتژیک در تباین الگوهای توسعهء کشورهای مختلف،این مسئله را روشن میکند که چرا تلاشهای آمریکای لاتین برای استقلال توسط جایگزینی واردات،نتیجهء عکس داشته و در حقیقت باعث افزایش وابستگی به اقتصاد جهانی میشود.
برای مثال،اولا بیشتر شرایط تانزانیا در دیگر کشورهای آفریقایی نیز تجربه شده است،پس چرا در دیگر کشورها باعث ظهور همین ایدئولوژی، استراتژیها و عکسالعملها نشده است؟ثانیا چطور ممکن است که رهبری تانزانیا طی سی سال گذشته و حتی پس از برکناری نایرره، عناوین یکسانی را برای سیاستهای خود برگزیند؟ثالثا آیا شکست تانزانیا نشاندهندهء این است که ایدئولوژی نمیتواند نظامها را تغییر دهد و اینکه،حال که ایدئولوژی تانزانیا از روابط اقتصادیش جدا شده،محکوم به شکست و زوال است یا خیر؟ برگرفته از: Developnent and Change Vol. 22,1991 ترجمه:شیرین معانی"