خلاصه ماشینی:
"به روایتی از سید ساجدان،زینت عابدان،علی بن الحسین علیه السلام برخوردم که به همه این پرسشها پاسخ داده و بر آن شدم که هر بخشی از آن را با توضیحاتی در اختیار خوانندگان عزیز و مبلغان محترم قرار دهم: الف:گناهانی که نعمتها را تغییر میدهد ای پادشاهکون و مکان ای اله من لطفت ز مهر شامل حال تباه من من مستحق دوزخم از کردههای خویش واحسرتا اگر تو نبخشی گناه من در حشر گر تو پرده ز کارم برافکنی محشر شود سیاه ز روی سیاه من یکشب بطاعت تو نیاوردهام به صبح بیهوده رفت روز و شب و سال و ماه من..
»علاوهبر آن،گاه نعمتهای ویژهای نیز به افراد عنایت میشود؛ولی همین نعمتها ممکن است زمانی از انسان سلب شود،و راز سلب آن،نه بخاطر این است که خزانهء الهی تمامشده باشد،چرا که خزانهء الهی تمام شدنی نیست،و نه بخاطر بخل و امثال آن؛چرا که ذات پاک او از هر عیب و نقصی مبرا میباشد؛بلکه گناه و یا گناهانی از انسان صادر میشود که آن نعمتها را از انسان میگیرد و یا تغییر میدهد.
ترک عادتهای خوبی مانند:خرج دادن برای امام حسین علیه السلام،کمک به فقرا،عادت به خواندن قرآن و دعا و نماز شب،ترک این عادات نیک-که به راحتی به دست نیامده است-نعمتها را از انسان میگیرد و یا تغییر میدهد.
» ذلک جزیناهم بما کفروا و هل نجازی إلا الکفور؛ 2«این را به خاطر کفرشان به آنها جزا دادیم و آیا جز کفران کننده را را به چنین مجازاتی کیفر میدهیم؟» این آیات به خوبی نشان میدهد که کفران نعمت باعث تغییر نعمتها میشود."