چکیده:
از ویژگیهای کارآمد در تعلیم و تربیت، ارائه الگو و نمونههای عملی است. اگر مکتبی برای پرورش انسان و بالندگی او آموزشهایی را مطرح کند ولی قادر به ارائه نمونه و الگو نباشد، ناقص و ناکارآمد خواهد بود. قرآن کریم با ادعای اینکه کتاب هدایت برای جهانیان است، نمونههایی از مردان و زنان را به عنوان «الگو» مطرح نموده است.در این پژوهش از حضرت مریم( به عنوان الگو و نمونه یاد شده و ویژگیهایی که سبب اسوه بودن اوست و همچنین عوامل مؤثر در تربیت او و نیز صفات برجستهای که علت برگزیدگی او از جانب خداوند متعال گردیده، مورد بررسی قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
در مورد حضرت مریم( در انجیل میخوانیم: اما ولادت عیسی مسیح چنین بود که چون مادرش مریم به یوسف نامزد شده بود قبل از آنکه با هم آیند او را از روح القدس حامله یافتند و شوهرش یوسف چون که مرد صالح بود و نخواست او را عبرت نماید، پس اراده نمود او را به پنهانی رها کند، اما چون او در این چیزها تفکر میکرد ناگاه فرشته خداوند در خواب بر وی ظاهر شده، گفت: ای یوسف پسر داود!
عامل پنجم که در پرورش و تربیت انسان نقش دارد، عوامل معنوی و امور ماورای طبیعی است: در کرامات مریم( و افاضات معنوی او همین بس که در کمالات و کرامات اعجاب پیامبر زمان خود (زکریا() را بر انگیخته بود، به گونهای که هر زمان بر او وارد میشد، رزقهای معنوی در برابر حضرت مریم( میدید؛ بنابراین، یک تربیت خوب و رشد صحیح و کامل در حضرت مریم( جمع بود و میتوان گفت: برگزیدگی او، هم تکوینی بود و هم اکتسابی که متأسفانه انجیل او را فقط در حد فردی عادی میداند که منحصرا برای تولد عیسی مسیح( انتخاب شده بود.
علت اختلاف نظرهای موجود در قرآن و انجیل همانگونه که گذشت، در مورد حضرت مریم( و عیسی( و بسیاری موارد دیگر، اختلافات زیادی بین قرآن و انجیل وجود دارد، چنانکه قرآن میفرماید: «إن هذا القرآن یقص علی بنی إسرائیل أکثر الذی هم فیه یختلفون» (نمل: 76): این قرآن اکثر چیزهایی را که بنی اسرائیل در آن اختلاف دارند برای آنان بیان میکند.